________________
- रामदासवचनामृत-दासबोध. [२८ नरदेह पांगुळ असतां । तरी तो कार्यास न येतां। अथवा थोटा जरी असतां । तरी परोपकारास न ये ॥२८॥ नरदेह अंध असिला । तरी तो निपटाचे वायां गेला। अथवा बधिर जरी असिला । तरी निरूपण नाहीं ॥ २९॥ नरदेह असिला मुका। तरी घेतां नये आशंका। अशक्त रोगी नासका । तरी तो निष्कारण ॥ ३०॥ नरदेह आसिला मूर्ख । अथवा फेंपन्या समंधाचे दुःख । तरी तो जाणावा निरर्थक । निश्चयेंसी ॥३१॥ इतुके हैं नस्तां वेंगे। नरदेह आणी सकळ सांग । तेणें धरावा परमार्थमार्ग । लागवेगें ॥ ३२ ॥ दा. १. १०. १-३२. २९. अंतकालची दुःस्थिति. परंतु अंतीं नाना दुःखें । तेथें होतें सगट सारिखें। पूर्वी भोगिली नाना सुखें। अंती दुःख सोसवेना ॥ २६ ॥ कठिण दुःख सोसवेना । प्राण शरीर सोडीना। मृत्य दुःख सगट जना । कासाविस करी ॥ २७॥ नाना आवेवहीन जालें। तैसोंच पाहिजे वर्तलें। प्राणी अंतकाळी गेलें । कासावीस होउनी ॥ २८॥ रूप लावण्य अवघे जाते । शरीरसामर्थ्य अवधे राहतें । कोणी नस्तां मरतें । आपदआपदों ॥ २९ ॥ अंतकाळ दैन्य दीन । सकळिकांस तत्समान । एसें चंचळ अवलक्षण । दुःखकारी ॥३०॥ १ सर्वस्वी. २ व्यंग: ३ सर्व, ४. दुःखांत.
