________________
A प्रासंगिक त्याचे आम्ही सेवकजन। सेवेकरितां जालें ज्ञान। . तथे अभावं धरितां पतन। पाविजेल की॥२२॥ गुरु सांगती सारासार । त्यास कैसें म्हणावे असार । तुज काय सांगणे विचार । शाहाणे जाणती ॥ २३॥ ... समर्थाचे मनींचें तुटे। तेंचि जाणावें अदृष्ट खोटें। राज्यपदापासून करंटें । वेलें जैसें ॥ २४ ॥ मी थोर वाटे मनीं । तो नव्हे ब्रह्मज्ञानी। विचार पाहतां देहाभिमानी । प्रत्यक्ष दिसे ॥ २५ ॥ वस्तुभजन करीना । ना न करी ऐसेंही म्हणेना। तरी हे जाणावी कल्पना । दडोन राहिली ॥ २६ ॥ ना ते ज्ञान ना तें भजन । उगाचि आला देहाभिमान। येथे नाही किं अनुमान । प्रत्यय तुझा ॥ २७॥ तरी आतां ऐसें न करावें । रघुनाथभजनी लागावें। तणांचे ज्ञान बोलावें। चळेना ऐसें ॥२८॥ करी दुर्जनाचा संहार । भक्तजनासी आधार । ऐसा हा तो चमत्कार । रोकडा चाले ॥ २९॥ मनीं धरावें तें होतें । विघ्न अवघेचि नासोन जातें। कृपा केलियां रघुनाथें । प्रचित येते ॥३०॥ रघुनाथभजने ज्ञान झालें । रघुनाथभजने महत्त्व वाढले । म्हणौनियां तुवां केलें। पाहिजे आधीं ॥ ३१॥ हे तो आहे सप्रचित । आणि तुज वाटेना प्रचित। साक्षात्कारें नेमस्त । प्रत्ययो करावा ॥३२॥ - . . . १ अविश्वास. २ च्युत झालें. ३ प्रत्यक्ष, रोखठोक.
