________________
। १..] - करुणाष्टके. . जलधरकणआशा लागली. चातकाली। हिमकर अवलोकी पक्षिया भूमिवासी ॥ ९॥ तुजविण मज तैसें जाहलें रामराया। विलग विषम काळी सांडिती सर्व माया ॥ सकळजनसखा तूं स्वामि आणीक नाहीं। विषय वमन जैसें त्यागिले सर्व कांहीं ॥१०॥ स्वजनजनधनाचा कोण संतोष आहे। रघुपतिविण आतां चित्त कोठें न राहे ॥ जिवलग जिव घेती प्रेत सांडोनि देती। विषय सकळ नेती मागुता जन्म देती ॥ ११ ॥ सकळजन भवाचे आखिले वैभवाचे । जिवलग मज कैंचे चालतें हेंच साचें ॥ विलग विषमकाळी सांडिती सर्व माळी। रघुवर सुखदाता सोडवी अंतकाळीं ॥ १२ ॥ सुख सुख म्हणतां तें दुःख ठाकोन आलें। भजन सकळ गेले चित्त दुश्चित्त झालें॥ भ्रमुनि मन कळेना हीत तें आकळेना। परम कठिण देहीं देहबुद्धी गळेना ॥ १३ ॥ उपरति मज रामी जाहली पूर्णकामी। सकळभ्रमविरामी रामविश्रामधामीं ॥ घाडि घडि मन आतां रामरूपी भरावें। रघुकुळटिळका रे आपुलेसे करावे ॥१४॥ जळचर जळवासी नेणती त्या जळासी। निशिदिनि तुजपाशीं चूकलों गूणराशी॥ १ जेथें सकळभ्रम विराम पावतात असा. rrhitFH
