________________
. १५६ . रामदासवचनामृत-संकीर्ण ग्रंथ. [८८ तूं ऐसा कां मीच असोन । त्याहून नलगे आम्हांसि आन। तुझ्या ठायीं दासपण । आणीन तरी मी होय ॥ तुवां स्वामी होऊनि बैसावें । आणि आम्हांसभोवतें भोंवावें। रागेजोनी बाहतां न यावें। हे काय बरें॥ तूं राज्य सांडुनियां जालियां उदास । तरी आम्हीही तुझीच दास । तां काय बोलिजेल बापास। तैसें आम्हीही तुज करूं॥ तुवां पाषाण तारिले । तरी आम्हीही जडजीव उद्धरिले। तुवां देव मुक्त केले । बंधनापासूनी॥ तरी आम्हीही भाविकांसी। सोडवूनियां मोक्षपदासी। पावविलें तयांसी । मागुता जन्म नाहीं॥ तुवां जरामरण केलें दुरी । तें मुळीच नाहीं आमुचे धरीं। तूं राजा अकरा सहस्त्रवरी । तरी आम्हांसी संख्या नाहीं॥ तुवां पुरी नेली वैकुंठा । आम्ही वैकुंठींच्या बारा वाटा। करूनि मांडिला चोहटा। तया वैकुंठाचा ॥ ऐसे बोलती रामदास । निधडे सर्वस्वं उदास। वैभव वाटे जयांस । कसपट जैसें ॥ ऐसें बोलणे ऐकिलें । रामें मंदहास्य केलें। धांवोनियां ह्रदयीं धरिलें । आपुलिया निजदासा ॥ ऐसा भक्ताचा वेळाइत । दासाभोंवता भोंवत । एक क्षणीं न विसंबत । भावार्थ देखोनि भुलला ॥ राम दासांमध्ये उभा । तेणें दासांसी आली शोभा। रामस्वरूपाची प्रभा । कोंदाटली सबाह्य ॥ .. १ हाक मारणे. २ चवाटा. ३ बछेनुसार काम करणारा, आज्ञाधारक शिपाई...
