________________
१३१ § ur] कर्मयोग. आपुल्या पुरुषार्थवैभवें । बहुतांस सुखी करावें। परंतु कष्टी करावें । हे राक्षसी क्रिया ॥२७॥ दंभ दर्प अभिमान। क्रोध आणि कठिण वचन । हे अज्ञानाचे लक्षण । भगवद्गीतेत बोलिलें ॥२८॥ जो उत्तम गुणे शोभला। तोचि पुरुष माहा भला। . कित्तेक लोक तयाला । शोधीत फिरती ॥२९॥ क्रियेवीण शब्दज्ञान । तेंचि श्वानाचें वमन। भलें तेथें अवलोकन । कदापि न करिती ॥ ३०॥ मनापासून भक्ति करणे । उत्तम गुण अगत्य धरणें। तया माहांपुरुषाकारणें । धुंडीत येती ॥ ३१ ॥ ऐसा जो माहानुभाव । तेणे करावा समुदाय । भक्तियोगें देवाधिदेव । आपुला करावा ॥३२॥ आपण आवंचितें मरोन जावे। मग भजन कोणे करावें। याकारणें भजनास लावावे । बहुत लोक ॥ ३३ ॥ आमची प्रतिज्ञा ऐसी। कांहीं न मागावें शिष्यासी। आपणामागें जगदीशासी । भजत जावें ॥ ३४॥ याकारणे समुदाव। जाला पाहिजे मोहोछाव। हातोपातीं देवाधिदेव । वोळेसा करावा ॥ ३५॥ आतां समुदायाकारणें । पाहिजेती दोनी लक्षणे। श्रोतीं येथे सावधपणें । मन घालावें ॥३६॥ जेणे बहुतांस घडे भक्ति । ते हे रोकडी प्रबोधंशक्ति । बहुतांचे मनोगत हातीं। घेतले पाहिजे ॥ ३७॥ का तापमानामा पानी निक, सामाजिक कार का नाम प्रयास १ अवचित, एकदम. २ उद्बोधन.
