________________
६ ७४] कर्मयोग. १२९ उत्तम गुण तितुके ध्यावे । घेऊन जनास सिकवावे। उदंड समुदाथे करावे । परी गुप्तरूपें ॥१८॥ अखंड कामाची लगबग । उपासनेस लावावें जग। लोक समजोन मग । आज्ञा इच्छिती ॥१९॥ आधी कष्ट मग फळ । कष्टचि नाहीं तें निर्फळ । साक्षेपेंविण केवळ । वृथापुष्ट ॥ २० ॥ लोक बहुत शोधावे । त्यांचे अधिकार जाणावे । जाणजाणोन धरावे । जवळी दुरी॥ २१ ॥ अधिकारपरत्वे कार्य होते। अधिकार नस्तां वेर्थ जातें। जाणोनि शोधावी चित्तें । नाना प्रकारें ॥ २२ ॥ अधिकार पाहोन कार्य सांगणे । साक्षेप पाहोन विश्वास धरणे। आपला मगज राखणे । कांहीं तरी ॥ २३ ॥ हे प्रचितीचें बोलिलें। आधी केले मग सांगितलें। मानेल तरी पाहिजे घेतलें । कोणी येकें ॥२४॥ महंतें महंत करावे । युक्तिबुद्धीने भरावे। जाणते करून विखरावे । नाना देसीं ॥ २५॥ दा. ११. १०. ७४. उत्तमपुरुषनिरूपण.. नेमकपणे वतॊ लागला । तो बहुतांस कळों आला। सर्व आर्जवी तयाला । काये उणें ॥ १४ ॥ ऐसा उत्तम गुणी विशेष । तयास म्हणावें पुरुष । जयाच्या भजनें जगदीश । तृप्त होये ॥१५॥
