________________
६.] साक्षात्कार. १११ कुल्लाळ पावला राज्यपदवी । आतां रासमें कासया राखावी। कुल्लाळपणाची उठाठेवी । कासया पाहिजे ॥ १८ ॥ तैसा अवघा वृत्तीभाव । नाना साधनाचा उपाव । साध्य जालियां कैंचा ठाव । साधनासी ॥१९॥ साधने काय साधावें । नेमें काये फळ ध्यावें । आपण वस्तु, भरंगळोवें । कासयासी ॥ २० ॥ देह तरी पांचां भूतांचा । जीव तरी अंश ब्रह्मींचा । परमात्मा तरा अनन्याचा । ठाव पाहा ॥ २१ ॥ उगेंचि पाहातां मीपण दिसे । शोध घेतां कांहींच नसे । तत्वे तत्व निरसें। पुढे निखळ आत्मा ॥ २२ ॥ आत्मा आहे आत्मपणें । जीव आहे जीवपणे। माया आहे मायापणें । विस्तारली ॥ २३ ॥ ऐसें अवघेचि आहे । आणी आपणही कोणीयेक आहे। हे सकळ शोधून पाहे । तोचि ज्ञानी ॥ २४ ॥ शोधू जाणे सकळांसी। परी पाहों नेणे आपणांसी। ऐसा ज्ञानी येकदेसी। वृत्तिरूपें ॥ २५ ॥ ते वृत्तिरूप जरि पाहिलें । तरी मग काही नाही राहिलें। प्रकृतिनिरासें अवघेचि गेलें। विकारवंत ॥ २६॥ उरलें तें निखळ निर्गुण । विवंचितां तेंचि आपण। ऐसी हे परमार्थाची खूण । अगाध आहे ॥ २७॥ फळ येक आपण येक । ऐसा नाहीं हा विवेक। फळाचें फळ कोणीयेक । स्वयेंचि होईजे॥२८॥ १ मटकावे. २ निघून जाते. ३ शुद्ध. ४ एकदेशी, अपूर्ण.
