पाऊस बहुतेक दडी देऊन राहतो तेव्हां ही वेण्णाबाई थोडी शुद्धीवर येऊन मर्यादशील रीतीने वागू लागते. असे झाले ह्मणजे तिच्या सान्निध्याच्या जमीनीची जेथील तेथे सर्व बंदोबस्ती करून त्यांत विलायती वाटाण्याचे वेल लावितात. हे वेल सुमारे सहा फूट पर्यंतच्या उंचीवर कारवीच्या दोन दोन काठ्या एके ठिकाणी बांधून केलेल्या दुबेळक्यावरून चढविलेले असतात. लांबून पाहणारास सर्व शेतांत त्यांची फार मजा दिसते. या वाटाण्याच्या निदान पांच सहा तोडी होतातच. येथील वाटाण्याच्या गोडीची सर दुसऱ्या कोणत्याही ठिकाणच्या वाटाण्याला येत नाही हे अनुभवसिद्ध आहे. या पिकाचा बहर नवंबर व डिसेंबर महिन्यांत असतो. पुढे या बागांत स्ट्राबेरी, रोजबेरी गूजबेरी, कोबी, टर्निप, नवलकोंद आणि फ्रेंचबीन वगैरे इंग्रजी भाज्या व फळफळावळ यांचीही लागण होते. ह्याही पुढे एप्रिल व मे महिन्यांत अगदी सुरेख तयार होतात; व त्यांचा साहेब लोकांत फार चांगला खप होतो. ह्या वेळी थोडाबहुत वाटाणाही होतो, परंतु तो हिवाळ्यांतील वाटाण्यासारखा गोड नसून कमी
