पीडीएफ सुरेशभट इन च्या सौजन्याने सङ्क्षेपांचें स्पष्टीकरण अध्याय १ ला : काही छन्दोविषयक प्रक्ष (१-४७) गद्य आणि पद्य (२), पद्यरचनेचें व्याकरण (३-४), पद्यक्षेत्राचा सङ्कोच (४-५), पद्याची काव्यानुकूलता (५-६), पद्यरचनेची कृत्रिमता (६-७), छन्दोज्ञान काव्यप्रेरक नाही, पण काव्यशोधक आहे (७-८), छन्द आणि चाल (८-९), काव्यपठन आणि गायन (९-११), चाल कशी असावी? ( ११-१२), पद्यप्रकार रूढ कसा होतो ? (१२-१३), रचनाशैथिल्याची अिष्टानिष्टता (१३-१६), लय म्हणजे काय? (१६-१९), छन्द अस्वाभाविक आणि नियम विरुद्ध नाही (२०), पद्यप्रवाहाची दिशा (२१-२२), सम्मिश्रणाची प्रतिक्रिया (२२-२६), पद्यांतील टुमी (२६-२७), मराठी पद्यरच नेचा अितिहास-छन्द, जाति; वृत्त (२७-३३), मुक्तपद्याचे प्रयोग [ चूर्णिका (३३-३५); लयमुक्त स्वैरपद्य (३५-३७), लयबद्ध स्वैरपद्य (३७-४३), मुक्तच्छन्द (४३-४६), निष्कर्ष ()]. ४६-४७ अध्याय २ रा : यमक, यति, अक्षर आणि गण (४८-८९) यमक हा पदलालित्याचा अॅक प्रकार आहे (४८), अनेकाक्षरावृत्ति आणि यमक (४९-५०), यमकाचा अितिहास (५०-५२), यमका विषयी तीव्र मतभेद (५२-५३), यमक अपरिहार्य नाही, पण स्वाभाविक, आल्हाददायक आणि झुपयुक्त आहे (५३-५५), यमक स्थान (५५-५८), यमकान्तीं खटका असतो (५८-५९), यमकाचें साह्य जातीची मोडणी कळण्यास होते; पण यमक हें चरणनिर्णयाचें गमक नाही (६०-६१), यमक कसे असावें ? (६१), मराठीतील यमकोपयोगाचा अितिहास (६२). यातिविचार (६३-६५), पिङ्गलाची धरसोड (६५-६७), अक्षरविचार-विवृतसंवृत (६७ ६९), प्लुत (६९-७०), संयुक्तवर्णपूर्व अक्षर (७०-७४), ऋल हे शुद्धस्वर नव्हेत (७४-७६ ), स्वरभक्ति (७६-७७ ), चरणान्त्य अकार (७७-८०), शिष्टसम्मत स्पष्टोच्चाराचें महत्त्व (८०-८१), ु
