Jump to content

श्रीब्रह्मचैतन्य महाराजांची प्रवचने/३० मार्च

विकिस्रोत कडून

३० मार्च

ज्या घरात शांति । त्या घरात भगवंताची वस्ती ॥


<poem>

गृहस्थाश्रमासारखा आश्रम । दुसरा नाही खास ॥

नीतिधर्माचे रक्षण । यासाठीच विवाहाचे कारण ॥

ज्या घरात राहते शांति । त्या घरात भगवंताची वस्ती ॥

कृतीवर मनुष्याची परीक्षा । जैसी वासावर पदार्थाची परीक्षा ॥

कोणाचा न करावा घात । ऐसे वागावे जगात ।

आपण आपले करून घ्यावे हित । त्यालाच म्हणतात संभावित ॥

न कधी व्हावे आपण निराश । व्यवहार हात देईल खास ॥

व्यवहारातील करावा प्रयत्‍न । प्रपंचात न पडू द्यावे न्यून ॥

रोगाची भीति । न ठेवावी चित्ती ।

रोगाला उपचार करावे जरी बहुत । तरी कष्टी न होऊ द्यावे चित्त ॥

आप्त इष्ट सखे सज्जन । यांचे राखावे समाधान । परि न व्हावे त्यांचे अधीन ॥

सर्वांशी राहावे प्रेमाने । चित्त दुश्चित न व्हावे कशाने ॥

आपलेपणा ठेवला जेथे । प्रेम लागत असे तेथे ॥

ज्या घरात स्वार्थाचे मान बळावले । तेथे समाधानाचे मान कमी झाले ॥

मन राखता आले । तरच प्रत्येकाला सुख लागले ॥

सुखाने नांदावे नवराबायकोंनी । राम आणावा ध्यानी ॥

दोघांनी रहावे प्रेमाने । सदा वागावे आनंदाने ॥

एकमेकांनी दुसऱ्यास दुःख होईल असे न करावे । काळजी वाटेल असे न वागावे ॥

घरांतील माणूस मार्गाने चुकले । त्यास प्रायश्चित्त हवे खरे ।

पण ते नसावे जन्माचे । तेवढयापुरते असावे साचे ॥

एखाद्याचे हातून करू नये असे कर्म झाले ।

तरी त्याला सुधारण्याच्या मार्गाने सर्वांनी वागावे ॥

आचरण शुद्ध असावे । एकपत्‍नीव्रत सांभाळावे ।

प्राण गेला तरी परद्वार करू नये ॥

कोणतेही व्यसन करू नये । नीच संगत धरू नये ॥

भलते काम करू नये । गृहछिद्र कोणा सांगू नये ।

आपला बोज आपण घालवू नये । विश्वासघात कोणाचा करू नये ॥

परदुःखे हसू नये । देहदुःखे त्रासू नये । केला उपकार बोलूं नये ॥

मुलाबाळांस सांभाळून राहावे । प्रपंचात कधी उदास न व्हावे ॥

प्रेमाने वागावे सर्वांशी । सुख राहे निःस्वार्थापाशी ॥

आईवडिलांची आज्ञा पाळावी । चांगल्यांची संगत धरावी ॥

अभ्यासांत लक्ष ठेवून राहावे । भगवंताचे नामस्मरण करावे ॥

नामापरते न माना दुजे साधन । जैसे पतिव्रतेस प्रमाण ॥

नामापरते न मानावे सत्य । ज्याने राम होईल अंकित ॥

हेच साधुसंतांचे बोल । कोणीही न मानावे फोल ॥



हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.