________________
अध्याय आठवा १९५ तव यदस्थिमिनिर्मितवशवश्यस्थण चारोमनसः पिनम् । क्षरणयद्वारमगारमेतद्विपमनपूर्ण मदपति काsन्या ॥ ३२ ॥ नरशरीर गृह साकडें । आडींपासाड्या नुसधी हाडें । अस्थीच्या मेढी दोहींकडे । घोलेनि कातडे मैढियेले ॥ ३३ ॥ त्यासी सर्वांगी सगळे । दिधले रोमावळीचे खिळे । घालूनि नखाचे खोवळे । अनी अगवेळे जिले ॥ ३४ ॥ अस्थि मांस चर्मवाधा । सर्वांगी आयलूनि दिधला सांदा । रगीत चर्मरसना स्वादा । पुदिले वाधा चांधिली ॥ ३५ ॥ वायुप्रसरणपरिचारें । केली प्राणोपानरधे । वरिले डळमळीत शिखरें । वालाकुरें लाविली ॥३६॥ वुजूनि भीतरील संवडी । बाधाटिले नवनाडी | बिछामूत्राची गाढी । नित्य परवडी सांठवण ॥ ३७॥ भीतरिले अवकाशीं । दुर्गधि ऊठली कैशी । तेचि प्रवाह अहनिशी । नवद्वारांसी वाहताती ।। ३८ ॥ अखंड पँन्हवे वाहती मळे । देखोनि ज्याचें तो कांटाळे । अहर्निशी धुता जळें । कदा निर्मळे ते नव्हती ।। ३९ ।। सागताचि हे गोष्टी । ओकारी येतसे पोटीं । ऐशियास मी भुलल्ये कंरटी । विवेकदृष्टी न पाहे ॥ २४० ।। अस्थिमासाचा कोथळा । विष्ठासूत्राचा गोळा । म्या आलिगिला वेळोवेळा । जळो कंटाळा न येचि ॥४१॥ निदेहाना पुरे शामिलहमेवर मूढधी । याऽन्यमियपत्यसादात्मदारकाममच्युतात् ।। ३३ ।। __ ये विदेहाचे नगरी । मूर्ख मीचि एक देहधारी । हृदयस्थ साडूनि श्रीहरी । असता नरी व्यभिचारु ॥४२॥ असत पुरुप नेणों किती । म्या भोगिले अहोराता । सुख ने पवेचि निश्चिती। रति भगवंती जंव नाहीं ॥ ४३ ॥ जो निकटवर्ती हृदयस्थु । पुरुषी पुरुपोत्तम अच्युतु । वीर्यच्युतीवीण रेमवितु । संतोपें देतु निजामता ॥ ४४ ॥ अच्युतें ज्यासी निजसुख दिधले । ते सुख च्यवेना कांहीं केलें । ऐशिया हदयस्था विसरलें । आणिका भुलले अामदा ॥ ४५ ॥ अकामद ते नागवंत । त्यासी सग केलिया दुःसचि देत । कैसे माझें मूर्ख चित्त । त्यासी आसक्त पै होतें ॥४६॥ त्या आसक्तीची जाली तडातोडी । लागली अच्युतसुखाची गोडी । ज्याचें सुख भोगिता ढोवढी । घडियाघडी वाढतें ॥४७॥ सुहरप्रेटतमो नाथ आरमा चाय शरीरिणाम् । त विक्रीयात्मनवाह रमेऽनेन यथा रमा ॥३॥ __ जो सोयरा माझा हृदयस्थु । सुस प्रीति प्रिय अच्युतु । तोचि अतरात्मा सर्वगतू । नाथ कातू तो माझा ॥४८॥ त्यासीच आपुले सर्वसाटी । विकत घेईन उठाउठी । परमानदें देईन मिठी । गोठी चावटी साडोनी ॥४९॥ रमा जाली पायाची दासी । मी भोगीन अनौरिसी । सर्वकाळ सर्वदेशी । सर्वरूपसी सर्वस्वं ॥ २५० ।। कियप्रिय ते उपभजन फामा ये कामदा नरा । माघ तवन्तो माया देवा या कालविद्रुता ॥ ३५ ॥ सांडूनि हृदयस्था अच्युताते । वरावे वरा निवाते । तय ते द्वैतभयें भयचकिते। काळयस्ते सर्वदा ॥५१॥ जे निजभये मर्वदा दुःखी । ते भार्येसी काय करिती सुसी। अवघीं पडली काळमुखीं । न दिसे ये लोकीं सुखदाता ॥ ५२ ।। असो नराची ऐसी गती। करू अमरामाजी अमरपती । विळात ते चौदा निर्मती । पदच्युति अमरेंद्रा ॥ ५३॥ १ आ आगि पासी २ ओल्या, माद असलेल्या ३ वेष्टिल, मदविले ४ गावड्या ५ आगोळ्या, चोटें ६ पोकळी ७ नकनाध्यानी सिळरें ८ चर, मोया ९ दुमाग्य १. साठा, पोटकोठा ११ अवधारी १२वरी १३ पावर नाही १४ प्रेम १५ वीयपाताशिवाय रमपिणारा, कर्वरेता १६ आपले स्वरूप, खपद १७ पटत माही १८ हेतुन पुरविणारा १९ अधिकाधिक २० मोबदल्याने २१ चापटपणाच्या गोटी २२ निराळी, गली, दुसरी, मिम तहेने २३ देवहीन पुष्पाला २४ विक-फारा एक माप २५ मरतात - - -
