पान:Shri Eknathi Bhagwat Marathi.djvu/159

विकिस्रोत कडून
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही

________________

अध्याय सहावा १४३ चाहेरी । रिघालासी सूत्रधारी । खांबसूत्री जैसा का ॥ ९३ ॥ ऐसे जग जाले दोघापासूनी । परी तिसरे न देखो कोणी । अवधी सृष्टी दोघी जणी । दुमदुमुनी भरलीसे ॥ ९४ ॥वाती लावूनी पाहता । तिसरे न लगेचि हाता । दुसरी प्रकृती निर्धारितां । तेही सर्वथा टैबाळ ॥ १५ ॥ ऐसा दुजेवीण एकला । एकलाचि विश्व जाला । आफळीत कौशल्यकळा । मलमर्दना श्रीकृष्णा ॥ ९६॥ एव एकलेपणे तूं कर्ता । त्यालागीं लेपु न लगे सर्वथा । कर्म करूनि तूं अकर्ता । तेचि कथा परियेसी ।। ९७ ।। सत्तस्थुपश्न जगलश्च भमानधीशो यमाययोत्थगुणविक्रिययोपनीतान् । __अर्धापनपि हपीकपते न लिसो येऽ ये म्यन परिहतादपि निभ्यति स्म ॥ १७ ॥ चरे आणि अचरें । जगमें आणि स्थावरे । या जगाचा स्वामी तुं निर्धारें । केले खरें गतश्लोकी ।। ९८॥ तेंचि स्वामित्व कैसे धडे । हे जरी पुससी धडफुडें । तरी तेहीविखी रोकडें । वचन गाढे अवधारी ।। ९९ ॥ निजमायेचेनि योगें। नाना विषय भोगिसी अगें। ते भोगिलेपण अगी न लगे। अकात्मसग अलिप्त ॥२०० ॥ तोचि अकात्मवोधू कैसा। जरी ह्मणशी हपीकेशा । ते आगमनिगमा अतयं ढगा। परम पुरुपा परियेसीं ॥ १ ॥ भोग्य भोग भोक्ता । या तिहींते तूं प्रकाशिता । जेनी घटी विवोनि सविता । अलिप्तता स्वभावें ॥२॥ घटजळप्रतिविवासी । स्वयें सविता प्रकाशी । प्रकाशनि अलिप्त त्यासी । तेवीं तू भोगासी श्रीकृष्णा ॥ ३ ॥ अथवा कर्म कार्य कर्ता । या तिहामाजी निजात्मता । देखे तो अभोक्ता । भोगोनि तत्त्वता निजभोग ॥ ४ ॥ दर्पणींच्या प्रतिविवासीं । जो प्रवतला भोगासी । व्यभिचाराचा आळ त्यासी । केनी अगासी लागेल ॥५॥ जगचि हे अवघे । जो होऊनि ठाके अगें । त्यासी बाधा कोणे भोगें । निजात्मयोगें योगिया॥६॥ ऐशिया बोधाचेनि चलें । तो विषयावरी जरी लोळे । तरी विपयाचेनि विटाळें । बोधु न मैळे तयाचा ॥ ७ ॥ तो घेणे देणे करी । पाहता दिसे व्यवहारी ! नांदताही घरदारी। त्यामाझारी तो नाहीं ॥ ८ ॥ नेणोनि वोधाची मांगी । भोगत्याग केला योगीं । तरी कापताति मांगी । वासना अगी उरलीसे ॥ ९॥ स्वामी विषय देखती । जागे जाल्या प्रायः चित्त घेती। नाही मावळली अहकती। यालागी भीती सर्वदा ।। २१०॥ ऐशिया जी विपयभेडा । नाहीं निजवोधु धैंडफुडा । तैसा नव्हेसी तू निधडा । दिसे रोकडा निजबोधू ॥१॥ सायावरोकरमर्शितभावहारिभ्रमण्डल प्रहितमौरतमण्डेि । पत्न्या पोडशसहसमना गाणयस्वेन्द्रिय रिमभितु परणेन विभ्म्य ॥१८॥ मी निधडा निजबोधे सपूर्ण । ह्मणगी देसो न शके करण । ये अर्थीचे उपलक्षण । ऐक ते खूण स्वामिया ॥ १२ ॥ सोळा सहन पल्या घरीं । आणि गोकुळींच्या परनारी । कुनादि मथुरेमाझारी । कर्णकुमारी भोगिल्या ॥ १३ ॥ मुजी नव्हता आधी। भोगिली त्या गोवळी पंधी"। धरोनिया सादीविौं । नदोनदी असल्य ।। १४ । अविधी भोगिता जालासी २ शानिय जगी ससारा । देगरिया चराचरा । परी नेदितीचि तिसरा शोर लागो । मम प्रार ३ मिथ्या, सोटी ४ दुरा यावाचा एश ५ तृचि ६ प्रपदाच्याही शाम्मा ५ र ८ साविषयी ५ रुट १० आमग ११ आत्मसान मदिरा होत नाही १२ मार्ग १३ रिपयाच्या यागुत्वोवाला भिनायाय १४ गरोगर १५ धयवान् , छानीना घडे वीर पहरे रपी'-दक्मिणीम्वयार अध्याय १३-४ १६ कुमारी (फरणामारी) संपरमानातीर एमारिया शुदापिगोस्तु मरण 'यमरको १७ पागठा १८ कोनाशंपन्यात - - -- --