________________
११२ एकनाथी भागवत. कांजी ॥९८॥ जंवजय पिकिजे कोरिफ.,। तंव तंव कडूपण गाहे । तैसा । कामनाशापुढे । क्रोध वाढे अत्युम ॥ ९९ ।। क्रोध कालिया नाग खरा । देतु द्वेपाचा फुफौरा । घाली पूज्यतेच्या आकारा । घाली धुधु कारा साधुनिदेचा ॥१०॥ऐसा क्रोधाचा सौदा । होय तमाचा चोहटा । मग दंभाचे नाणवटा । हीनकसाचा खोटा विकरा मांडी ॥१॥ मग जो जो भेटे प्राणिया । त्यासी अभिचारयोगक्रिया । लावूनि वाहेर मुदिया । पापाचारें पापिया प्रवृत्ति मांडी ॥२॥ स्वधर्माचे फाडोवाडें । प्रतिपदी पाढा पडे। अधर्माची खाणी उघडे । समूळ कुडै कर्माचरण ॥ ३॥ तेणे पापाचार पिके । गगनचुंवित जाहली टेकें" । मग अधमोत्तम एके तु । घालिती यथासुखें अधर्मघालणी ॥४॥ तेथ ठाणे देऊनि अभिमाना । वाढविती ज्ञानाभिमाना । मग निदिती साधुजना । विपुळती सज्जना उपहासयुक्त ॥ ५ ॥ जगी सर्वत्र पाहती दोप । अथापि देखिल्या निर्दोष । तरी करूनियां उपहास । करिती सावकाश असदारोपणे ॥ ६ ॥ यापरी अभिमानविदा । पापबुद्धीची दृढ बाधा । सहजानुवादें सदा । साधुनिदा अनुवादती ॥ ७ ॥ जे कां हरीते आवडती । जे सदा करिती हरिभक्ती । त्यातें सदा उपहासिती । अनुवादती गुणदोप ॥ ८॥ द्विज स्मरती हरिनाम । त्या नाव ह्मणती अधर्म । ऐकोनिही नामकीर्तनसभ्रम । ह्मणती हे परम महापाप ॥ ९ ॥ ऐसा जो हरिनामातें निदी । हरिकीर्तनीं दुर्बुद्धी । तो खळ जाणावा निशुद्धी । भेजनापवादी दुर्जन ।। ११० ॥ बदन्ति तेऽन्योन्यमुपासितनियो गृहेषु मैथुन्यसुखेपु चाक्षिप । यजन्त्यष्टाचनिधानदक्षिण घृश्य पर मन्ति पशनतद्विद ॥८॥ स्त्रीकामें अतिकामुक । मैथुनापरतें नाही सुख । येणे "प्रेमें काममूर्ख । स्त्रिया आव- - श्यक उपासिती ॥ ११ ॥ यापरी मदबुद्धी । कैसे सवादती गन्दी । मनुष्यजन्म हेचि सिद्धि नाना भोगविधी भोगावया स्त्रिया ॥१२॥जे स्त्रीभोगी सद्यसुख । तें त्यागविती अति मूर्ख । वैराग्यमिसे लोक । उफिले देख महामूढी ।। १३ ।। सांडूनि गृहभोग अगना । जया वैराग्ये उद्भट भावना । ते निजैकम दडिले जाणा । नागवूनि बना दवडिले दैवे ॥ १४ ॥ काय गृहाश्रमी देव नसे । मग वना धांवताति पिसे । साचचि देव वनी वसे । तरी का मृग ससे न तरती व्याघ्र ॥ १५ ॥ घालोनिया आसने । देवो भेटता जरी ध्यान । तरी बकाची पाळिंगणे । का पा तत्क्षणे नुद्धरती ॥ १६ ॥ एकांत रहिवास विवरी । तेथचि भेटता श्रीहरी । तरीन तरोनिया उदिरीं । कापा घरोघरी चिवताती ॥१७॥ देवो सर्वज्ञ चोखडा । तेणे पशुपक्षिया केला जोडा । तोही लोकी मानूनिया वेडा । त्यागाचा गाढा पाडिला मोटा ॥ १८ ॥ आनंदा उपस्थ एकायतन । हे देवाचे वेदवचन । तेंही न मानूनि अज्ञान । त्यागाचे सपूर्ण माडिती वड ॥ १९ ॥ मैथुनी परम सुख । देवेचि रचिले देख । तेंही त्यागोनियां मूर्ख । वीतरागें लोक सन्यासी होती ॥ १२० ॥जे जगामाजी केवळ १ कुमारिफटे २ अत्यत ३ पुसकारा ४ मात्रय, स्थान “शास्त्रजाता बसोटे । अपाचे" (मानेवरी अध्याय १-३०) ५ चवाटा ६ नाणी विकायाचे दुपातात ७ नाशकारक मिया ८ मोठ्या आवडीन ९ गोडवे गातो १० शिम्बरं ११ लहानमोठे अधर्माचा सारसाच गोंधळ घालतात १२, विपुलाति. १३ मिथ्या, खोटे आरोप १४ वाखाणितात १५ हरिभजन करणे व्यथ आहे असें ह्मणणारा १६ भ्रमें १५ पूजा करतात, स्त्रियाचे देव्हारे माजा, वितात १८ तात्काळसुस १९ आपल्याच प्राक्तनाने २० पिल, समुदाय २१ चू चू शब्द करितात २२ प्रपचरसागाचमोस डील माडतात २३ मुख्य स्थान
