४६ महात्मा फुले : समग्न वाङ्मय PRE नेत्र तीखे बाणी भवया कमटे ताणीले । ज्यांनी चंद्रा हाटिवलें। सुंदर विशाळ भाळवटी जावळ लोंबलें। HER कुरळे केस मोघीले ॥ जान आजानबाहू पायांपेक्षा हात लांबलेले चिन्ह गादिचे दिसलें ॥ जडावाची कडीं तोडे सर्व अलंकार केले । धाकट्या बाळा लेविवले ॥ किनखाबी टंकोचे मोतीं घोसाने जडले । कलाबतुचे गोडे शोभले ॥ लहान कुंची पैरण बिरडी लावले। डाग लाळीचे पडलेले॥ हातापायांचे आंगठे चोखी मुखामधी रोळे । पायीं घुगळं खुळखुळे ।। मारी लागोपाठ लाथाबुक्या आकाश शोभले । खेळण्यावर डोळे फिरीवले ॥ मजवर हा कसा खेळणा नाही आवडलें। चिन्ह पाळणी दिसलें ॥ टाहीपेटे रडू लागला सर्व घाबरले । पाळण्या हालवू लागले ॥ धन्य जिजाबाई जिने जो जो जो जो जो केले । गातों गीत तिने केलें। ॥ चाल॥ जो जो जो जो जो जो गाऊं, जी जी जी जी जी जिजी गाऊं। चला वेरुळास जाऊं, दौलतबादा पाहूं ॥ मूळ बाबाजीस ध्याऊ, किर्ती आनंदाने गाऊं। सरदारांत उमराऊ, सोबतीस जाधवराऊ ।।
