११४ महात्मा फुले : समग्र वाङ्मय पुरे कर आतां ॥ खोटी ममता ॥ फुसफुस पुराण लाविलें ॥ व्यर्थ हे जन्म दवडिलें। द्विज हयगई ॥ करतां सोई नाहीं॥ कैक पाहा आधोगती गेले ।। तगादे यम दारी बसले ॥ २ ॥ अती व्यापिला ॥ प्राण त्यागिला ॥ वेटुळे ममतेचे पडले ॥ भट्टाला मधीच कोंडिले ॥ हळूच निघाला । घरी पोहचला ॥ भोजन यथासांग केले ।। कारटे स्मशानी बनले ॥ मनी योजून ।। ग्रह धुंडून ।। त्रिपादा शोधून काढले ॥ मन भौताचे खचविले ॥ विधी केले ॥ मंत्र बोलिले ॥ पिटाचे पुतळे करविले ॥ दर्भ तीर्थाने स्थापिले ॥ द्रव्य घेवून ॥ अग्नी देऊन ॥ नाडून घरी परत गेले ॥ डोम कागाने अंती पिडले ।। आह उरले । स्वस्थ बसले । बाईला समजाऊ लागले ॥ मुलाने पोटासी धरिलें ॥ कंवटी फुटली ॥ सर्व उठलीं ॥ कंबर बाईची खचली। घरी मित्रांनी पोहचवली ॥ कारटा येई ।। हळूच सुचवी ॥ बेत विधिचे ठरविले ॥ तगादे यम दारी बसले ॥३॥
