या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
छत्रपति शिवाजी राजे भोसले यांचा पवाडा ६५ पती कैलासा गेले कळाले जिजाबाईस । पार मग नाहीं दुःखास ॥ भुमी धडपडे बैसे रडून गाई गुणांस । घेई पुढे शिवाजीस ॥ ॥ चाल । अतीरूपवान बहु आगळा। जसा रेखला चित्रीं पूतळा ॥ सवतीवर लोटती बाळा। डाग लाविला कुणबी कुळा ॥ सवतीला कसें तरी टाळा । कज्जा काढला पती मोकळा ।। खऱ्या केंसाने कापि का गळा। नादी लागला शब्द कोकिळा ।। मूख दुर्बळ राही वेगळा । अती पिकला चिंतेचा मळा ।। झाला शाहाजी होता सोहळा । मनीं भूलला पाहूनी चाळा ॥ बहुचका घेती जपमाळा। जाती देऊळा दाविती मोळा ।। थाट चकपाक नाटकशाळा । होती कोमळा जशा निर्मळा ॥ खऱ्या इंखिणी घाली वेटोळा। विषचुंबनी देती गरळा ।। झाला संसारी अती घोटाळा । करी कंटाळा आठी कपाळा ॥ मनी भिऊन पित्याच्या कुळा। पळ काढला गेले मातुळा ।। एच-२२ ८
