पान:स्वरांत.pdf/६३

 '... मिसेस शहा हेअर स्टाईल खूप सुंदर करते...मिस कुंदा देशमुखचे डोळे इतके काळेभोर नि फुलपाखरी आहेत. ...तिची सुईसारखी धारदार नजर अशी टोचते की कलिजा खल्लास होतो...आज पार्टीच्या वेळी आमच्या वॉसची वायको साडी इतकी झ्याक नेसली होती. तुझं ते काळं नीटेड नॉयलॉन आहे ना जांभळ्या फुलांचंऽ तसलीच. साडीसुद्धा नेसता यायला हवी. बहुतेक बायका साडी गुंडाळतात ... ' हे असलं नेहमी ऐकावं लागे.
 यूथ होस्टेल, घर आणि नितीन यांच्यात ती स्वतःला गुंतवून घेई. सुंदर दिसावं... तरतरीत हसावं... मुलायम साडी रेखून नेसावी...गजरा माळावा...त्याची वाट पहावी...तनमन फुलारून त्याच्याजवळ जावं, असं वाटायचंच नाही. पतीपत्नीच्या शृंगारातला उरलेला व्यवहार तिला विलक्षण किळसवाणा वाटायचा. मग पुरुषाच्या स्पर्शाशिवाय आपण जगू शकतो असा विश्वास ती गोंजारीत बसायची. अनंतला दूर ठेवायची.
 '... एखाद्या स्त्रीला सुंदर म्हटलं म्हणून स्वतःच्या पत्नीवरचं प्रेम कमी होत असतं होय? तू उगाच धुमसतेस. अजूनही घरच्या ओढीनं आणि तुझ्या ओढीनं मी इथे थांबलो आहे. जेव्हा ही ओढ तुटून जाईल तेव्हा तुला सांगून दुसरीच्या दारात जाईन. चोरून नाही. तू मला हवी आहेस...'
 कधी कधी अनंत उद्वेगाने सांगत राही. पण तरीही तिच्या मनातला पीळ सुटला नव्हता.
 'पाठीचे टायर्स उघडे टाकून हिंडू नकोस बुवा' असलं तो

६४ /स्वरांत