(२) बहु कठिण समय उगवेला । ये वेगे धावुनी || तू ० ॥ वा काय करावें बोल । जें गुह्य खोल चिनमोल तो पंथ दाखवी आम्हा । रिपु आणूं बांधुनी ॥ तूं० ॥ चाल – " हा दीन मुळशिपेटा " हा काय खेळ करिसी । सांग यदुराया ॥ धृ ॥ भारत हितरत प्रिय बाळासी । निज दरगरी ओढुनि नेसी । लुली पांगळी जनता करिसी । भो सदया ! सांग यदुराया ॥१॥ कारागारी तुवां लोटिलें । गांधीजींना हतबल केलें ॥ अंधःकारें त्रिभुवन भरलं | भो सदया ॥ २ ॥ बुद्धी विपरित हो प्रमुखांन | पंथ विनाशक सुचती त्यांना । मानपान सुखध्यास जवांना | भो सदया |॥ ३ ॥ भूमातेचीं सारी बाळें । पथ आक्रमिती वेगवेगळे । एकी नाही नाश पावले | मो सदया ॥ ४ ॥ परस्परांतच वाद माजला | शत्रु जिंकणे प्रश्न निमाला । काय म्हणावें मूढपणाला | भो सदया ॥ ५ ॥ स्वराज्य कट्टर मवाळ दुर्बळ । पक्ष माजेल अनंत ओंगळ । उलट लोंबती कुणिं वटवाघुळ | भो सदया । ६ ॥ म्हणुनि हिंदभू धायी रडते । हंबरतें कुणि वालि न तीलें । लाज तियेची रात्रायातें | भो सदया ॥ ८ ॥ विलाप सतिचा केविलवाणा । कर्ण पथ तव अजुनि येइना | अंत पाहसी कां भगवाना | भो सदया ॥ ९ ॥ सांमा नुरली रियु छळनासी । फास लागले कासावीसी । मान तुटे जरि धांव न घेसी । भो सदया ॥ १९ ॥
