रितां बकरें मारावें याजवतच लग्नांमध्ये विडिणीना मे ट बरा, १ जन्दिरा बरा ही पडली असे दिसतें. प्राचिन काही अति जनावर मारलें झणजे त्याचा मोठा सन्मान झाला अशी जत ती वहा मान राजे, जांबई यांसच मिळा होता. ते इहा त्याचा हा अंघ राहिला आहे असे सिद्ध होते. अस्तू कौतुकारा ने झाले आहे की- १६७ मांसे भोजनंदानं इतिमांसप्रतिनिधिताकारी भोजने देयः विनायकशांत्यादौ मांगप्रतिनिधित्वेत. या जे पुजापाची त्या मांसाचें भोजन द्यावें. परंतु प्रतिनिधि जे मोलाचें अन्न केले असतांदि होती अ से धारले आहेचनामध्ये मांस लिहिले आहे तेथेद असाच प्र तिलिव करतात. दुगैरे आहे. परंतु होतेय प्रत्यक्ष बकरा मारितात, हे सीस ठाऊकच अचरितात आणि पूर्वी ब्राह्मण गायच मारीत मनुचे वचन असे आहे क यज्ञार्थं पशयः सृष्टवा || स्वयमेव स्वयंभुवः || मधुच यज्ञेच पि देवतकर्मणि ॥ अपशो हिंस्या नान्यत्यत्रवीन्मनुः अध्याय ५ श्लोक ३९१४० याचा अर्थ असा आहे की, देवानें जनवरें यज्ञा करितां निर्माण केलों आहेत. यास्तव मधुप, यज्ञामध्ये श्राद्धादिकांत त्यांस मारल्याचा दोष नाहीं, उगीच मात्र मारूं नयेत. या प्रमाणे पूर्वी हा दुघंटे बिधी सत्रोक सांगितला होता. परंतु अलीकडे कलियुगा मध्ये मान्य जे पराशर ऋत्रि यांणी भारंभी लिहिलेल्य
