(8) श्रीमंत नारायणराव पेशवे यांची बखर ११ आला. 66 ते मारूं देणार नाहीत. कदाचित ते धरतील.' मग तेथून नारायणरावसाहेब व चापाजी टिळेकर हे दोघेजण दिवाणखान्यांतून उतरून थोरले चौकांत आले. तो त्यांची पूजेची गाय मध्ये आली. तो तिकडून खरगसिंग व सुमेरसंग व तुळाजी पवार हे तिघेजण पाठीमागे तरवारा नागव्या करून धावत आले. तो पुढे गाय दोखली आणि गाय ठार मारिली. तो इतक्यांत धांवत नारोबा फाटक पुढे त्याजला तोडून टाकतात तो पर्यंत नारायणरावसाहेब जेथे दादासाहेब बसले होते तेथें धांवत जाऊन गळ्यांत मिठी घातली. आणि बोलूं लागले की, " आतां मला वांचवावें. " इतक्यांत पवार व जमादार जवळ येऊन भिडले. दादासाहेब यांणी यांबा' म्हणोन हात केला. मग ते बोलले की, " आतां याला बाचवूं ! हा उद्यां आमची मुले माणसे ठार मारील. ' मारावा ' अर्शी अक्षरें तुमचे हातची आहेत. आतां थांबा कसे म्हणतां ? पुढे लोटून द्यावा नाही पेक्षां दोघांस ठार मारूं." असे बोलून नारायणराव साहेब यांजवर हात टाकिला दादासाहेब याची पागोदयाची कगणी तुटली... हे पाहून दादासाहेब भयाभीत जहाले. गळ्याजवळचा हात सोडून पुढें लोदून दिला, तो चापाजी टिळेकर याने नारायणराव साहेब यांचा बंदोबस्त करावा म्हणोन आंगरख्यासुद्धां आंगावर मग बोलला की, " आर्धी मला मारावें. " असे ह्मणतांच तुळाजी पंवार यांणे दोघांचेही तीन तुकडे केले. इतक्यांत राजश्री इच्छाराम ढेरे हुजूरचे पागेदार पुढे आले. त्यास तेथेच ठार मारले, गर्दी वाड्यांत जाली,. तो पडला, हे वर्तमान शहरीत कळले की, नारायणराव साहेब यांस गर्दी करून धरिले. मग सखाराम बापू व त्रिंबकराव मामा व नाना फडणीस व हरिपंत फडके व राघोपंत सीतकार [?] व रावोजी आंग्रे असे एकत्र मिळून दरवाज्यापाशी आले. तो फौज फार दरवाज्यापाशी जमली. तो दरसाजे बंद. वाड्यांत जाण्यास रस्ता नाही. आंग्रे यांणी सांगितले मोठी शिडी लावून दरवाजा पाडावा आणि नारायणराव साहेब यांस सोडवावें, इतक्यांत दरवाजेकरी याणें हाक मारली कीं, दरवाजे कशास फोड़तात, नारायणराव यास ठार मारिलें. " हे ऐकतांच सर्व मुत्सद्दी व आंग्रे श्रमित होऊन आतां वाडयांत जाऊन काय करावें ! दादासाहेब यांस कसेही करून धरावें, मग झाडून सारे तमाम मुत्सद्दी एक ठिकाणी बसून विचार केला की, आत ३. नारोबा हा शिष्या होता. 2. कंगणो=वरल्या पटया. ५. टिळेकर यांस बखतपूर ता. पुरंदर ! हा गांव इमाम आहे. 66 ६. श्रमित = श्रमी दुःखित.
