१६ वैदिक तत्त्वमीमांसा तर त्या ग्रंथकाराचे किंवा वक्त्याचें जें एकंदरीत मत किंवा त्याचा उद्देश त्याच्या अनुरोधाने त्याच्या निरनिराळ्या लेखांचा किंवा भाषणांचा अर्थ केला पाहिजे. मात्र ज्यांचे शब्द प्रमादांक्षम (infallible ) मानले जात नाहीत, अशा ग्रंथकारांनीं योजिलेल्या भाषेची बरीच * ओढाताण' करून देखील जर त्यांच्या ग्रंथांतील विचारांची संगति जुळवितां आली नाहीं, तर मग त्यांच्या विचारांत, तेवढ्या पुरती विसंगतता कबूल केली पाहिजे. । आतां याठिकाणी असा प्रश्न उत्पन्न होतो कीं, जर कोणत्याही ग्रंथकाराच्या विचारांची संगति लावण्याचा प्रयत्न करण्याकरितां त्याच्या भाषेची ओढाताण । करू देणे क्षम्यच नव्हे तर आवश्यक देखील आहे, तर मग ती * ओढाताण' किती करू द्यावयाची १ या प्रश्नाला उत्तर असे की, या संबंधानें कोणताच सार्वत्रिक नियम निर्दिष्ट, करितां येणे शक्य नाहीं. कोणत्याही ग्रंथांतील विचारांची सत्यता किंवा संगति दाखविण्याकरितां त्याच्या भाषेची किती * ओढाताण' करावयाची, हे त्या ग्रंथकाराच्या पुज्यत्वासंबंधानें व विद्वत्तेसंबंधाने भाष्यकाराचे ॐ मत असेल, त्यावर अवलंबून राहील. जर भाष्यकाराच्या मते तो ग्रंथकार अत्यंत पूँज्य व, मूळ ग्रंथांत ज्या विषयाचे त्याने विवेचन केलें आहे त्या बिषयाच्या दृष्टीने अत्यंत विद्वान् असेल, तर तो वरील हेतूने
