दिवलागणाच्या वेळी शजारी कल्ला झाला म्हणून वाहर आलं , तर काय? ममदू दारू पिऊन तर्रर्र, सकीनाशी झटतोय. पोरं कसनुशी होऊन वाहेर उभी आहेत , हे दृश्य.
"कौन आया था इधर ? बोल . साली की चमडी उखाड दूंगा. कुनासंग बोलत व्हतीस ? आँगनसे बाहर आयी तो देख . वेशरम कही की !" आणखीनही खूपसं , न ऐकवणारं तो वडवडत होता. ते सारं असह्य होऊन मी अंगणात आले.
त्याला रागावू लागले तर सकीनाच माझी समजूत घालू लागली. "भावी , आता ते मानसात न्हाईत. कुछ मत बोलो उनको. दारू हाय ती . माजी सवत.".
तिचं बोलणं ऐकून तो आणखीनच उखडला. "गप ए. मी पुरुस हाय. मी काई वी करीन. तू वाईपरमानं रहा. आपल्या लोकात चार बाया करतात. पन आनली का तुला सवत ? तेरेकू मेरी किंमतच नई . किसी के साथ वात करी तो देख , कुऱ्हाडसे दो टुकड़े कर दूंगा."
दर चार-आठ दिवसांनी हा गोंधळ असे . हळूहळू दररोजच हे घडू लागलं. कधीमधी सकीना दुपारी घरी येई . मन मोकळं करी. " भावी, मला वाटतं चार घरी काम करावं, गोधडी लई छान शिवता येते मला गोधड्या शिवाव्या. चार पैसे मिळवावे. पोरानला पोटभर खाऊ घालावं. पर या वावाला माजा इसवासच येत नाय. तरी तुमी पहाताव मला . अंगाला माती लावून ऱ्हाते मी. कधी कधी वाटतं जावं वापाच्या घरला. पन ही पोरं, ही झोपडी, पाय मागे वढतात."
एके रात्री तर कहर झाला.. सकीनाला नाकातून रक्ताची धार लागेस्तो मारलं. पोरं अम्मीको वचाओ करून ओरडताहेत. मी सुन्नपणे घरातून सारं ऐकत होते. वाहेर जाण्यासाठी मन तडफडलं. पण बाहेर जाऊन काय करणार होते मी ? त्याच्या लेखी मी कोण होते?
सकाळी सकीना आली . डोळे सुजलेले . हातावर , गालावर वळ , म्हणाली, "मै जाती हू . दोन पोरीनला घेऊन जाते. एक पोरगी नि एक पोरगं राहतील वापासंगं. वाप त्यानला ईख चाराल नाय तर हिरीत लोटील. मी कुनाकुनाची काळजी करू ? नि कुठवर मार खाऊ ? वापाच्या घरी तरी वसून थोडंच खायला मिळणार आहे? चार धरी कामं करीन , इज्जतीनं राहीन."
थोडी पुढे जाऊन ती परत माघारी आली नि हलक्या आवाजात बोलली." लक्ष ऱ्हाऊद्या पोरांवर उपासी ऱ्हायली तर भाकरतुकडा द्यावा , मी तुमचे उपकार ठेवून घेणार नाई ."आणि तटकन वळून निघून गेली.
चार दिवस गेले. आठवडा गेला. एक दिवस सकाळी सकीनाचा आवाज ऐकल्याचा भास झाला , माझी लेक कुंपणावरच्या वेलीवरच्या उसावरच्या शेंगा तोडीत होती. तिच्याशी सुलताना ,सकीनाची लेक बोलताना दिसली. मी न राहवून वाहेर आले. सकीना घरापुढचं अंगण झाडत होती. मला पाहून ती रुखंफिकं हसली.
पान:वाहत्या वाऱ्यासंगे.pdf/५८
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
बेशरमीची झाडं ॥५३॥
