या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
- तर अशी ही उजेडाची चिरी
आज काळ पुढे चाललाय. बंद घरांच्या खिडक्या आता उघडू लागल्या आहेत. संवादासाठी शिड्या व पायऱ्याही नसलेली चार मजली चिरेबंदी इमारत आता हलू लागलीय. तिथेही जिने, पायऱ्या उगवायला लागल्या आहेत. आणि अनेकांची मने वाऱ्याचा शेव धरून. अवतीभवती उघड्या डोळ्यांनी कुतुहलाने पाहू लागली आहेत. सगळ्यांच्या शब्दांना उगवाईचा मृदगंध लाभत नाही.
... मज नकळत कळते कळते
गंधातून गूढ उकलते...
भवताली सतत लहरणाऱ्या जीवनाचे गूढ नकळत कळण्याची वा जाणण्याची तरलता सर्वांनाच नाही लाभत. पण म्हणून काय झालं ? वाहत्या वाऱ्यासंगे सैरभैर उनाडणाऱ्या मनाने ओंजळीत घट्ट पकडून ठेवलेल गहिरे क्षण मोकळ्या आभाळाखाली मांडून ठेवावेसे वाटतातच! आणि पुनःपुन्हा अनुभवावेसे वाटतात. आपल्या हातावर ठेवावेसे वाटतात.
राजस्थानात रांगोळीला 'मांडणा' म्हणतात. 'मांडणा' जणू मनातून उमटलेल्या रेषांची लय पकडण्याचा प्रयत्न.
तर अशा काही क्षणांचा हा मांडणा. 'वाहत्या वाऱ्यासंगे.' तसाच हा एक प्रयत्न, वाहत्या वाऱ्यासंगे, उनाडणाऱ्या मनाने अनुभवलेल्या लयीचा, रेषांचा. मांडणा रेखाटण्याचा!
- तर अशी ही उजेडाची चिरी
प्रा. शैला लोहिया
॥ वाहत्या वाऱ्यासंगे ....
