भाऊबीजेला भाऊ आलाच नाही, तर मग मन खंतावतं. ताटात निरांजन घेते. मनात भावाची आठवण उजळत ती आकाशातल्या चंद्रासमोर उभा राहते. औक्षण करण्यासाठी
भाऊबीजेच्या दिवशी ओवाळीलं चांदाला
दूर देसीच्या बंधवाला आऊक चिंतीते
जरी भाऊ आला नाही, तरी चंद्र हा बाईजातीनं हक्काचा भाऊ मानला आहे. त्याला ओवाळून ती भाऊबीज साजरी करते; पण मनात कोणताही राग न ठेवता मनातला भाव बाहेर ती व्यक्त करते.
माझ्या आयुष्याचा शालू इनीते लख लख
तुमी पांघरा बाप
माझ्या आयुष्याचा शालू इनीते जरतारीचा
घाल शंभरावरी माझ्या बापा
भावायाला माज्या मायेचा गोतावळा
माऊलीचा बाळ माया ठेवणीची चंद्रकळा
माझ्या आठवणींची ऊब तुमच्याजवळ राहू दे. माझ्या बापाला शंभरावर आयुष्य मिळू दे. भावाला मायेचा गोतावळा लाभू दे. दिवाळीच्या संदर्भात भाऊबीजेनिमित्ताने भावा-बहिणींचं नातं वेगळ्या अर्थानं उजळून निघतं. काळीज बोलीतल्या या ओव्या अशा अनुभवातून दिवाळी साजरी करतात. ज्या बहिणी माहेरी जातात त्यांचा आनंद वेगळाच. भाऊबीज मिळते. आई- ई-बाप भेटतात. आनंदानं ऊर भरून येतो, त्याचा आनंद मग गीतातून पाझरतो.
दिवाळीची चोळी बीजेची चंद्रकळा
भाऊराया माझा फार झाला उतावळा
भाऊबीजेदिशी भावानं काय दिलं
चंद्रहारामधी बाई सोनं गुंफीयेलं
पूर्ण चंद्रबिंब दिसे पुनवेच्या दिशी
भाऊराया तुझं यश वाढेल राशी-राशी
दिवाळीच्या दिशी ताटी माझ्या मोतीसर
भाईराज माझा ओवाळीतो घरदार
ती मनात देवाला म्हणते,
लेकीचा जन्म नको घालू शिरीहारी
मोठी कठीण चाकरी
परक्या हे गं दारी
