(स्थळ तेच : रूपाच्या बोलण्यानं बापू नाराज झालेला आहे. लता त्याला
खुलवण्याचा प्रयत्न करतीय.वेळ दुपारची)
लता : बापू, हे बघ.
बापू : हं.....?
लता : (लॅपटॉपवर ओपन केलेले फोटो दाखवत) बापू, हा तुझा फोटो
श्रीनगरचा आहे ना ?
बापू : (फारसा उत्साह नाही ) कोणता ?
लता : (लॅपटॉप पुढं करत) हे बघ. हा.
बापू : नाही ग, तो पठाणकोटचा आहे.
लता : हां, म्हणजे धर्मशालेकडं तुमची कॉन्फरन्स होती त्यावेळचा ना ?
बापू : हो.
लता : पण पठाणकोटला काही एवढी थंडी नसते, म्हणजे फोटोत तू ज्या
अवतारात आहे त्यावरून- -
बापू : त्यावर्षी 'कोल्ड वेव्ह होती ना उत्तर भारतात. पठाणकोटला
शुन्यावर गेलं होतं तापमान.
लता : (तो बोलू लागलाय हे पाहून आणखी उत्साहानं )
करेक्ट. अरे हा बघ, हा बंजाऱ्याच्या पोशाखातला -
बापू : बंजाऱ्याच्या नाही. खजियारला काढलाय तो. लोकल ट्रॅडिशनल ड्रेसमध्ये.
लता : बाकी लॅपटॉपमुळं हे फोटो केव्हाही पाहता येतात. मुख्य म्हणजे
अल्बम सांभाळत बसायची गरज नाही.
बापू : सीडी जपून ठेवावी लागते ना.
लता : ती काय आपली सीडी लायब्ररी केवढी तरी मोठी आहे.
बापू : रूपा कुठं ऑफिसला गेलीय ?
लता : आज नऊची शिफ्ट होती तिची.
बापू : पोरीचं स्वतःचं 'लाईफ' म्हणून राहिलं नाही. सतत धावपळ !
कठपुतळीच झालीय तिची.
लता : तू फार विचार करू नकोस. ( कडवटपणे)
बापू : अग ताण किती पडतो तिच्यावर. आणि आपण विचार नाही
करायचा तर कुणी करायचा ?
रुपक । २२ ।
