या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
१८
रमानाटक.
( असे बोलून रागानें निवून जाते. )
सकु – काय करावं ! ही पोर तर ऐकत नाहीं; आणि
दिवस तर निवून चालले. असो, आपण तरी इत-
क्यांतच कशाला ज्यास्त बोला. हलकेहलके
इच्या मनाप्रमाणं वागून हिला वळाली पाहिजे.
( तारा रडते आहे अर्से ऐकून ) अग बाई! मुलमी
उठली वाटतं.
( निवून जाते. )
