३८
कृ० -- तसे तर होणारच नाही, परंतु येथें राह-
ण्यापेक्षां वाहेर गांवीं कोठें तरी जावें असे वाटते.
हाणजे काळजी नाहीं.
र०– जसं तुमच्या विचारास येईल तसं करा, मी
तर हे पाय सोडणार नाहीं. जिकड तुझी तिक-
ड. मी येणार.
कृ० – नाहीं ह्मणतो कोण ?
र०– बरं कोणत्या गांवाला जाणार ?
कृ-नगरास जावें. कारण तेथें उद्योगधंदा चांग-
ला चालेल.
र० - घराहून तुह्माला जाऊं देतील का पण ?
कृ० – मी तूर्त पायानें अजारी आहे हें घरों
सर्वांना माहीत आहे. तर आईला आणि दा-
दांना सांगतों की मी चार दिवस हवा बदलण्या-
साठी नगरास जातों ह्मणजे ते कांहीं बोलणार
नाहीत. आणखी मी येथून अगोदर गेलों व तूं येथें
राहिलीस ह्मणजे लोकांच्या मनांत फार संशयहा
येणार नाहीं.
र० – अगचाई ! मग तुझी मला केव्हां न्याल ?
कृ० – मी पुढे जाऊन जागेची व माझ्या नोकरीची
तजवीज करून आठ दहा दिवसांत तुला घेऊन
जाईन.
र० - (खिन्न होते व खाली पहात स्तब्ध राहते.)
कृ० -- (तोंडांवर हात फिरवून हनवटी धरून) कां ?
वाईट वाटले वाटतें ?
