२१
कृष्ण० -- (खिशांतून घड्याळ काढून पाहतो.) दहा
वाजले. ( पुन्हा सतार वाजवू लागतो. )
र० – बोलले तर खरें. पण ते सतारीच्या नादांत
आहेत. याकरितां आणखी एकदा विचारावं. ( पु-
नः विचारते ) तुम्ही जे वाजवितां याला काय
म्हणतात,
कृ० - याला सतार ह्मणतात. ( सतार बंद करून ति
च्याकडे पाहून.) तुम्ही अशा येथें दाराशी उ
भ्या राहिलांत हैं जर कोणी पाहील तर विनाकारण
लोक आम्हाला दोष देतील. याकरितां तुह्मी आप-
ल्या घरांत जा. कारण, आझाला आहे वरीं
धाक,आणि घर आहे जवळ तेव्हां फार जपून
वागावें लागतें.
र०-भलत्याच गोष्टीचा धाक पाळला तर चालेल का?
कृ० – सर्व खरें, परंतु आतांचे दिवस फार वाईट आ
हेत. लोकांच्या मनांत सहज संशय येते. त्यां
तून माझ्या नांवाचा बोभाटा असल्याकारणानें
भीति पाळावी लागते. बाकी मी कोणालाही
भिणारा नव्हे. स्वतःचे जिवावर पाहिजे तें कर-
णारा आहे.
र० - मीही आपल्याप्रमाणंच कोणालाही भिणारी नाही.
कृ० – मग चिंता नाहीं. (पुनः सतार वाजवूं लागतो.)
र० - मग सतार वाजवायाला वेळ नाहीं व.टतं ?
कृ० – ठीक आहे. (सतार खाली ठेवून. ) कां काय
म्हणणे आहे ?
