मोरोपंत. मणिनव-नृप-असि तयाहि गति घडली ५५ पाठीशी तदनुजाधव रिघाला तक पातें निजावरि घाला ५६ सात्यकि भीमहि तिच्या गुरुतपाला तो एक न देवकी-फत लपाला सांखी आवरूनि दृष्टि-स देवी भुचने जशी अकर-भीतें धर्मा दृष्टांत हा तया युक्त केला गाईस प्यावया मुक्त कुंती झांकृति आननास रडे जे मत न पुरा न कानभा सरडे कुंती क्षत- काय नंदनास रडे अनुभवितिल काय नंदना सरडे पोटास धरुनियां म्हणे हाय १४ हस्ती कुनरवी झाला तें पाहुनियां पशुच्या कीं घालावा न तसा प्याला सहदेव नकुळ तेव्हां अजातरिषु कीं मग त्या सिंहांतें ती स्वस्यें करितच्चित्तें धाडी टयेकडे ती गोपीनें बस जसा बहुदिवसां सत पाहुनि सरडीसही बहुप्रिय कुरपाकुनि एकैका त्या मातें वीरचि सहदेवातें कुंती गाय वजन यश परि वीरांची परम-दुःखिता माय ६२ सरव-विजयावह आह कैसा तुज देवि काळि जाला गे कळलें जेविं सतक्षत तो नमुन पडे पायी बरसे सरसेव्यगुणे रडत म्हणे ती आर्ये शिवेच्या काळाने ५७ S न स्वक्षत तेवि काळिजा लागे ६३ पांचाळीही तिला म्हणे सासू राज्यसरव सेचिर पहा रहा से सू मज राज्य कशास तनयहीनेला संहरूनि यशास तनयही नेला ६५ राज्य स्करच नको आर्ये जीवितहि नकोचि आपले कांहीं १ तन्- अनुजा धव- रामदेचापति (अर्जुन), २तत्-दृक्-पात - गांधारीच्याह टिपातानें, ३ मुद्ध, ४ साधूंनीं से वण्यासयोग्यजीचेगुण अशी, ५ बहुकाळ, ६ समाण, ७ पुत्ररहितेला. + दृष्टिरूपकामधेनू
