पाण्याचा हौदही लहानशा आकाराचा पुरे होतो. नंतर त्या पंचपात्राचा कॉक उघडून त्यांतील अती गरम मिश्रण, थंड पाण्यात ठेवलेल्या नळांत सोडावें. ह्मणजे त्यांतील उष्णता बरीच कमी कमी होत जाते. नंतर त्या नळीत थोडा वेळ ते मिश्रण ठेवून शेवटच्या भागाचा कॉक उघडावा. ह्मणजे त्याखाली ठेवलेल्या कॉकवाल्या लोखंडी पात्रांत ( हौदांत ) तें मिश्रण सर्व पडू द्यावें. पंचपात्रांतील मिश्रण ६१२° फा. अंश गरम असतें झणून इतके गरम मिश्रण बाहेर काढतांना ते पात्र फुटण्याचा संभव असतो. एवढ्याच करितां तें थंड करून नंतर बाहेर काढावे लागते.
याप्रमाणे ते अति गरम मिश्रण बरेंच थंड होऊन त्या शेवटच्या पात्रांत आल्यावर स्थीर ठेवावे. ह्मणजे ग्लिसराईन तळी जमतें व मिश्र स्निग्ध आसिडें वर जमतात, नंतर खालचे ग्लिसराईन खालच्या नळाने काढून घेऊन दुसरीकडे ठेवावें, व मिश्रस्निग्ध आसिडे काढून घ्यावी. या मिश्र स्निग्ध आसिडांत पातळ व घट्ट अशा दोन्ही जातींची स्निग्ध आसीडें आहेत. ती पहिल्या रीतीच्या ४ थ्या व ५ व्या क्रियेप्रमाणे थंडा व गरम दाब करून निरनिराळी करावी ह्मणजे कठीण जे स्टिअरीक आसीड ( मेणबत्यांचे द्रव्य ) ते तयार होते.
२ च्या रीतीचा तिसरा प्रकार--वरच्या कामी लागणारे पंचपात्र जसे पाहिजे तसें हमेशा बनविले जात नाही, त्यामुळे अति उष्णता व अति दाबाखाली हे काम करतांना पुष्कळ वेळां पंचपात्रे फुटतात. व त्यामुळे काम करणाऱ्या माणसास अति इजा किंवा मरण प्राप्त होतें आणि मालाची खराबी होऊन मालकांस नुकसान भोगावे लागते. जितकें तें पंचपात्र जास्त मोठे असते तितकें तें फुटण्याचा संभव जास्त असतो ह्मणून लोखंडी जाड पत्र्याच्या नळामध्ये हे काम करण्याचा रिवाज कित्येकानी सुरू केला.
