"लग्न करावं की न करावं ? लग्न नाही केलं तर ब्रह्मचारी राहावं का कॅज्युअल नाती ठेवावीत? तुम्हांला काय वाटतं मी काय करावं?" अशा तऱ्हेचे प्रश्न मला अनेक वेळा विचारले जातात. ब्रह्मचर्य आध्यात्मिक उन्नतीसाठी, वेगवेगळ्या लैंगिक अनुभवासाठी व लग्नव्यवस्था सुरक्षिततेसाठी अशा भिन्न दिशा निवडण्यात होणारा हा गोंधळ बहुतेकांना नवीन नाही. सर्व हवंय पण सोडायचं काही नाही ही आपली सर्वांचीच नेहमीची अवस्था.
लैंगिक जीवनशैलीचे विविध प्रकार आहेत. कॅज्युअल नातं आहे. 'लिव्ह इन' नातं आहे. विवाहसंस्था आहे. (समलिंगी जोडप्यांना सध्या तरी कायदयाने विवाह करता येत नसला तरी तो अधिकार आज ना उदया मिळेल ही आशा धरू.) काही नाती 'ओपन' स्वरूपाची आहेत, तर काही 'क्लोज' स्वरूपाची आहेत. प्रत्येक जीवनशैलीचे आपापले फायदे व तोटे आहेत. लैंगिक नाती जरी वेगवेगळ्या प्रकारची असली तरी सगळ्या नात्यांमध्ये गरज असते ती स्वतःशी व जोडीदाराशी प्रामाणिक असण्याची. पण नेमका त्याचाच अभाव असतो.
काहीजण आध्यात्मिक उन्नतीसाठी ब्रह्मचर्याचं पालन करतात. कोणाबरोबरही प्रस्थापित करत नाहीत. अध्यात्माचे बहुतेक पैलू ऐहिक सुखावर मात करण्यावर भर देतात. इतर इच्छांबरोबर कामेच्छेवर विजय मिळवलाच पाहिजे, या अट्टाहासावर आधारित असतात. लैंगिक सुख हे आध्यात्मिक उन्नतीच्या आड येतं ही अनेकांची धारणा आहे आणि अनंत काळापासून लैंगिक इच्छांपासून मुक्ती मिळवायची संन्याशांची ही धडपड चालू आहे.
ब्रह्मचर्य घेतल्याने लैंगिक इच्छा मरते का ? नाही. त्या इच्छा आपल्याबरोबर सदैव सावलीसारख्या बरोबर असतात. मग त्या कशा पुण्या करायच्या? हस्तमैथुनानी स्वतःला सुख देऊन ? तसं केलं तर ब्रह्मचर्य मोडलं म्हणायचं का ? जर हस्तमैथुन करूनही स्वतःला सुख दिलं नाही तर ? तर होणारी मनाची तगमग कशी शांत होणार ? पूजाअर्चा करून ती काही वेळ शांत झाली आहे असं वाटतं पण जर समोर एखादी सुंदर व्यक्ती आली तर ती इच्छा उफाळून येते. आश्रमात एखादी सुंदर
मानवी लैंगिकता एक प्राथमिक ओळख
