७७
प्रतिकति केली नाही तर रामायणाचा कयाभाग घेऊन जवळ जवळ स्वतंत्र रचना "कळी आहे व
भाषांतर कररड्रुअ’णि त्यांर्वे सृळपरींक्षण देंवन्नाह्मणावज्ञाकरणाऱ्या म्लच्द्यांनां आयै राजांर्तो
“या ग्रँयांत आपल्या परिचयाच्या अनेक सरकत
जिंकाते, अमात्यकोंक जमवून किंहृद्वै बांयावै, झुंजारवळी यांचे संघ करून त्याने राववर क"।सळावै, "रातकळीसाठां कालवे बांयाबे,परपरद्वीपींच्या अमेंळाहृयवरता घेऊन स्वदेरापरदेंशांचा व्यापार
ग्रंथांतळील कहृपनांचा कवळीते बराच उपयोग करून
वाढवावा व"ग"र प्रक।"र खऱ्या आये राजांवै वर्णन
घेतला आहे. काही ठिकाणी तर जयदेयाच्या
मुत्त्हैश्नरळो भारतांत आहे. तालमोंतह्रया क्रुस्त्यां`च
प्रसन्नराघषांताल,
व इतर
डावपेच, भोजनशात्नांतहृया विविध चटण्या व
सरकत ग्रंथांतळोल स्रोफांचीं भाषांतरे करूनच तीं
माज्यांचींक्रुतळीसहे वर्णेते, रात्र, प्रभातकाल, वर्षां-
ते घ्यावयाचे ते अनेक ग्रंथांतून घेतल आहे. यासबेथामें हे, माते यांची साक्ष येणेप्रमाणें आहे.
हेनुमन्नाठकातळील
आपल्या ग्रंथांत योजिंलॉ’ आहेत. ” (महाराष्ट्र क्राल, राजा, प्रवळं मल, तेजस्वी तपखो, रूपवती सारस्वत पृ. १९० ) या प्रकारच्या रूपांतरात वो काव्यभाग कवीने घेतला ल्याप्‘बेपयोंचळी कव"।चळी न्ऱ्ढमिंज्ञता व्यक्त होते व त्या भागा-
पुरते मूळ आधारासाठी" "घतहेव्स्मा मुख्य मयापेक्षां जास्त सरस असे दुसऱ्या कोणी ।"लद्दिल आहे या घिषयोंचे कव"।ते मत व्यक्त होते. मुक्तेश्वरामघ्यै `ज` स्वातंत्र्य दृष्टीस पडते ते सर्वे मूल ग्रंयावराल आपल मत व्यक्त करणरिं
नाहीं, किंवा सर्वे दृष्ठीते समर्थेनौयदेखील नाही. भाषांतर या दृष्टीते मुकेश्नराचीं प्रतिवृत्तत आपण तपातूं लागलो तर त्याचे कांहीं ।"ठकाण"च फरक असमयनळीय
होतपिं
अप्पा
स्वतंत्र व्र्भिव्य या दृष्टान
पळाहूं ल।ग्।ल॰। तरळी अबाँचांनकालप्’बेंषयक वर्णेनें प्राचीन काळांत घालण्याचा दोष तरळी रहातौच. मुलश्वराते आपल्या भारतांत नते’ काय घातल
पतिव्रता, कुलठा ’."नझेरळोट्काचे पाठ वगिरिंकद्रें' या सर्वीचीं अत्यंत ठसठद्योत वणेते मुल्हेश्वरळी
भारतात येतात.” असें सांगून पुढें मोरळोपंतळी
भारताचे स्वरूप मुलश्वरीभारताव्या रवरवपापेंक्षां निराळे आहे आणि मोरोपंत भारतळी वातावरण सोडून जात न।हे"।॰ वगैरे माष्टी रा, पांमारकरानीं
सांगितलल्या आहेत. मारतकयाकालान वाता' वरण सोडून देऊन स्वकालळीन गोष्टींचा उक्केरव करप्याक्वियाँ'र्वे मुतेश्नरात्रिपयीं जें ।"०६थान हृरळीभक्त प. पांगारकरानळी केल आहे तेच क्विप्न शुभानदाच्या महाभारताविंषयीं करतां येईल. त्याते भारतळीयुहांत भाग "घणान्यांपच्यै चळीनमघून एक वॉर आणला आहे… वइंप्रत, फ्रेंच वगैरे “सतयवन” आणल आहेत. वरील प्रकारच्या
फरफांमुळें कव"।चें मूळ काव्याप्’बैषयाँर्वे मत तर
आहे या विषयाची चचौ करतांनां रा. पां'गार- व्यक्त होत नाहीच. पण र्जेनव'ळीनत्व घातल आहे कर म्हणतात. ते देखील कालविपयोंस करणारे आहे त्याच्या_ “मुकेश्वराच्या व।"ण।त ते अदूमुत अळोज आहे यळोयाते कलचा उत्कबँ होतो कळी, अपकर्षे होतो त्याते कारण ल्मावळिप्यापारास्वत'कङ व समाज- या वादांत आपणांस येथें पडण्याते कारण नाही. घठऱ्ऱ्ष्टकडे राष्ट्रांय अभिमानाने पाहेप्याचें‘ अदूट्टेद्रुत तथापि मृब्लूळग्रंथास होतांहेळोईंतौ चिकटून "जट्टे'ग् सप्मथ्य त्याच्या अंगां हृप्तें हें हृप्य- हा चिद्देम्ष मलग्रंथापेंक्षां सुधारणा करण्याचे काम कवि करळोत लक्षांत ठेवला म्हणजे मुलम्रर व मोरोपंत यांच्या असतो त्या प्रकारच्या उछुखांकडे आपणांस मारतांची तुलना करतां येते. मुकेश्वरळी मारतांत लक्ष दिल पाहिजे, व म्हेणून आपणांस मुख्यत: पोर्तुगीज, इंग्रज, रूमशाम, हेवशान, अबै‘स्तान, मोरोपंताकडंसच लक्ष दिढें पाहिजे जातां जातां पठाण, जाबीळोक ववैरिंचा उक्केख येतो, गोंक्घ व मुकेश्वराच्या मायीं कालत्रिपयासाचा गुन्हा
