देखे महाप्रचंड गिरी । विशाळ पर्वतांचिया दरी ।
जळें तुंबिलीं सरितांसरीं । समुद्रतुल्य अगाध ॥ १ ॥
तेथें आम्र निचोल बेल । कवंट कदंब मधु पिंपळ |
सिरस पलाश विशाळ। न्यग्रोधवृक्ष वाढिन्नले ॥ २॥
ताळ हिंताळ शाळ सरळ । मंदार कांचन तमाळ निर्मळ ।
पिचुमंद देवदार धवळ । अर्जुनवृक्ष अपार ॥ ३ ॥
बदरी श्लेष्मातकी आंवळी । शाल्मली करवंदी जांबुळी ।
चारी वल्लातकी गुग्गुळी। शमी वेरुकळी चिचणिका ॥ ४ ॥
ऐसिया वृक्षांचीं अचाट । डांगें लागलीं घनदाट ।
माजी निर्झरोदकाचे पाट । सैरावैरा धांवती || ५ ||
मस्तके उचलोनि दिनकर । छायें रक्षिला अंधकार ।
माजी श्वापदगणांचे भार । सुखावले सुखवस्ती ॥ ६ ॥
हरिण करी सिंह शार्दूळ । चित्ते चितेळ तरस तरळ ।
रिक्ष रोही गवे मांसाळ । अरण्य सारें माजलें ॥ ७ ॥
महाबळेश्वर हें बरेंच पुरातनचें क्षेत्र असून याची महती पूर्वी मुळींच नव्हती असें नाहीं. या क्षेत्राची पौराणिक माहिती वाचकांस पुढें दिलेलीच आहे
