जगणे कठिण असते. या माशांच्या पोळ्यांतील मध तांबडा असून फार उष्ण असतो. हा औषधोपयोगी कामास फार चांगला आहे. एकेक पोळ्यांत सुमारे हांडा हांडापर्यंत मध निघतो. परंतु तो काढून आणण्यास फार त्रास पडत असल्यामुळे लोक आणीत नाहीत, म्हणून महाग व कमी मिळतो.
हिवाळ्यामध्ये मुंग्यासारख्या लहान मोठया जातीच्या माशा जमीनीजवळही आड संधीची जागा असेल तेथें किंवा जमिनीवरील एखादे घळीत किंवा घराचे वळचणीस निवांत जागा पाहून आपली पोळी करितात आणि त्यांत आपली अंडी घालतात; व त्यांचे पोषणार्थ मधुसंचयही करितात. यांच्या पोळ्यांची रचना वरील जातींच्या माशांच्या पोळ्यांप्रमाणेच केलेली असते. या माशा बुरुंबी, पांगळी, गेळा, गहू, जोंधळा, सातु, वगैरे पिकांच्या पांढरे फुलांतील मध जमवितात. यांची पोळी मार्गशीर्ष व पौष महिन्यांत चांगली मोठी होतात तेव्हां ती काढतात. हा मध पांढरा असतो. या मधाचे अंगी ऊष्णपणा कमी असल्यामुळे औषधि कामांस हा मध लागी
