२२ पाकिस्तानचे संकट पाडून घेतां येतात हा भारतीय मुसलमानांचा गेल्या पन्नास साठ वर्षांचा अनुभव असल्याने, त्यांनी या मागणीचा पुरस्कार हट्टीपणाने चालू ठेविला आहे. सार्वजनिक व सामूहिक हितसाधनाच्या बाबतींतली मुसलमानांची दंडेली व दडपेगिरी आणि अशाच बाबतींतला हिंदूचा भोंगळपणा व गमावूपणा यांमधील विरोध अत्यंत ढोबळ असा आहे. या दोन समाजांच्या मनोवृत्तींतला हा भेद मूलगामी आहे. वैयक्तिक स्वार्थ, खाजगी नफा-तोटा इत्यादि प्रकरणी डोळ्यांत तेल घालून वागणारे व अशा स्वार्थसाधनाच्या प्रसंगी देवधर्म, सत्यासत्य इत्यादि सर्व कल्पना झुगारून देणारे हिंदु, सामाजिक हितसंबंधांचा व न्यायप्रस्थापनेचा प्रश्न निघाला कीं, गाफील व आस्थाशून्य बनतात ! अशा बाबतींत मुसलमान समाज फाजील जागरूक आहे. सार्वजनिक स्वरूपाचे वाजवी हक्कहि हिरीरीने प्रस्थापित करण्यापूर्वी, हिंदुमनाला नाना त-हेच्या कुशंका जडतील व गडक-यांनीं वणलेली कसे करूं मी ? काय करू मी ? ध्रुवपद नामी । हें तों तुझिया गाण्याचें । नांव न संकट जाण्याचें ॥ अशी भांबावलेली मनःस्थिति त्याला गोंधळांत पाडील. हक्क प्रस्थापित करावयाचा विचार मनांत आला कीं, मसलमान समाज तो हक्क न्याय्य असलाच पाहिजे अशा आविर्भावाने बोलूवाग लागेल. डॉ. आंबेडकर यांनी या आविर्भावाला व मनोवृत्तीला उद्देशून Gangsters' Methods हा शब्दप्रयोग वापरला आहे व डॉ० परांजपे यांनी रामोशीगिरीचे तंत्र' असे या शब्दप्रयोगाचे भाषांतर केले आहे. या प्रकारांचा अवलंब करून, भारतीय मुसलमान समाजाने हिंदूंच्या हक्कावर सतत आक्रमण केले व पन्नास साठ वर्षे हा पराक्रम' केल्यावर, भारताचे तुकडे तोडून काढण्याचा व त्यांतला तोडलेला कांहीं भाग स्वत:च्या स्वतंत्र उपभोगासाठीं अलग करून मागण्याचा डाव त्यांनी आतां रचलेला आहे. पन्नास साठ वर्षांत मुसलमानांच्या पराक्रमाचा क्रमशः विस्तार कसा झाला हे पाहणे आतां ओघानेच प्राप्त झाले आहे.
