७९ -10 १३ वें] सिद्धनागार्जुन व त्याचे ग्रंथ. श्रीनागार्जुन उवाच । यदि तुष्ठाास मे देवि ! सर्वदा भक्तवत्सले । दुर्लभं सर्व लोकेषु रसबंधं ददस्व मे ।। २९॥ येन केन।प्युपायेन प्रकरोति ( प ) महाद्भुतं । साधन सूतकस्यापि मृत्युदारिद्रयदर्शन ॥ ३० ॥ पर्वतगृहप्रासादसशैलवनकाननम् ।। कांतभयं (?) प्रवक्ष्यामि लोकानां हितकाम्यया ॥ ३१ ॥ भोजनं च स्वतांबूलं समषाद्यैः (?) प्रदापयेत् । आत्मख्यातियथा तिठेत् अस्मिश्च दृथिवीतले ॥ ३२ ॥ तदुपायं वरारोहे ! कथयस्व प्रसादतः । श्रीवटयाक्षण्युवाच । यत्किचित्पृच्छसे भद्र तत्सर्वं प्रदाम्यहं ॥ ३३ ॥ कुरु द्रव्य यथातथ्यं तिघेई त्वत्समीपतः ।। सर्वलक्षणसंपूर्ण वस्तु लल्य पोषिता ॥ १४ ॥ तस्य स्पशवलोकेन सुष्मालाद्धर्भविष्यति। तया तस्य श्रुतं वाक्यं प्रार्थतः शालिवाहनः ॥ ३५ ॥ शुष्पसामर्थ्य योगेन साधयामि महारसम् ।। शासवान उवाच । सुवरत्नभांडार, कुमारी, अदलंदरी ।। ३६ ।।। निवेदितं मयात्मानं आदेशो देवि ! दीयताम्। साधु महाप्राज्ञ 1 अ पालक ॥ ३७ ॥ साधयम र संदेहोयुष्ये न साध्। पुनरन्थं प्रदक्ष्यास मांड येन थथा कृतं ।। ३८ ॥ लोपरप्रयाग द्धिं सू सावितं ।। विद्धशबाधनं ना। थार्थ कद छत ॥ ३९ ॥ तस्य सारं वसिष्ठेन रलकदधारितं ।। शास्त्रं वासिष्ठाडव्यं गुरुपान्धं यथा ।। ४४० ।। तदहं संप्रवक्षाचे साधन च यथाविधि ।। ६. इ. या उता-यावरून खालील गोष्टी कळून येतात;- ( १ ) नागार्जुन रससिद्ध झाल्यानंतर श्रीशैलपर्वतावर रहात असे. तो रसासच्या योगे सर्व प्राण्यांस ते मागतील ते देत असे; कारण सर्वांचा त्याला मोठा लळा होता ( मायावेधी ). ।
