६३) नाचे सदृच' अ वया; रस्यान ज्ञातांना नमकर, जयराळ, श•णात, रामराम, मु ने, जोहार आणि मलाप घेत घेत दृात दुखू लागतो, शब्दविषघास पर. - - जवराज पंसार क' यास निघाले, त्यांची देवत्रशांत अशीच स्थिा झाली, परमेश्व' मन व श ष्टाचा अन ता असन रमणीय व रसिक भाया । भAr, सुघाच्या सनाने आपल्याम मुख मिळल असे वाटयावर ने स्वाथमधु नजर, भवं लोकोच च इ = चे को जमावयाचीच, । विषयव -ना आपल ध खळ माजवावयाचे च. जावाजावर पहिल्या सपाट्यां । २८६ दि. घयाने महिना घा-ली. त्य ३ कान सदसवाल गायन ऐकए विषत्र लोलुप झाले. श , सारिका चडोल व नाना प्रकारचे न ना ६i:15 पेक्षा त्यांनी न पा करून त्यांम गाण्यास, नाचण्य स, शिकविण्याकरितां ॥णमैं विलं. नास नास दान दोन तास न्यांची मज' पन व 7 ऐक । यस।वें, वषम-क-यांनी माणसे भाए खा नदी लव वें, भर द्य वी, गेज न पक्षी आणावे. याप्रमाणे पक्षाचा थाट चालला असतो तु३ च च ट क या खपम्कन लावून दिली. हजारों रुपये खर्च । नवीं ज यं जमा केलो, ती व जावयःस व वाजविण्यास शिकवण्यास त्या त्या कलाताल ३६ लोक ठेविले यांनी कांहीं त'म जाऊ लागले. ज ज कणस शब्द विषय मिळू लागला तो न याच तृप्त होण्याचे एकीकडे र 'हून त्यांचे तृगा अधिकाघिक व ढु ल'गली. पन्नी ण निव व द्य यांना जर ती गमन होते, तर गवई ६१३डून त्या वाद्य । महाय्याने गाणे के तर फर व चदार होईल. असे खु पम कन्यनों मनति भवतां न जाती पर जातीच्या गवयाची योजना झाली. आगांव तल पडावे :प्रमाणे तृष्णा भरली. गवयाप सुन चांडाळ चकडीची कामवासना थ डा ३ तृन होणार ! त्यमि तर ते पाइने ते, पण प्रथमच वे५। जांची गोष्ट काढ झी अस ता सुशील जव जि अणि त्यांची निकर घरधनीन यास रु चले नसर्ने म्हणून पायरी पार्ने स्यांनी यजमानाम अणि गजमानणम ज= र गुरविल्यावर जनानी गाण्य चीही रेलचेल करून दिली. त्या पुढे ग्र म्यगनार्थ पोल्यांचे तमाशही होऊ लागले. मृगनाग प्र जीवराज गायनाने डोलू लागले. गायनकलेत आपल्यास मोठे दर्दी समजू लागले.
