सन १८९८] आपल्या मुलास विचारिले. " तुला फार इच्छा आहे ? " " आहे काय ?" “ चित् विसरेल." 17 "मला एक तीन चाकीपायगाडी मिळावी असे वाटते." "सांटाक्लाज. दुसरें कोण ? " तो विसरणार नाही अशी तुझी पक्की खातरी मोठ्या पहांटेस तो उठला, व आपलीं बक्षिसे घ्यावयास ते कारण कोणते ? "ते हेच की, त्याला पुष्कळ मुलांना नानात-हेच्या देणग्या द्यावयाच्या असतात, त्या सर्व त्याच्या ध्यानांत झाला अं? मला जर असे खास ठाऊक असते की 'काय झाले न राहायाला?" तुझ्या ध्यानांत त्या राहतील काय?" नाहीं. तथापि आपला बाप काय सांगतो ते ऐकावे त्याने जाणून बुजून थोडेच केले? त्याला नवि ठेव - या उद्देशाने त्याने त्यास विचारिलें- "जो विसरणार नाही असा कोण आहे ?" नरोबर नाही असे आपणांस कळले तरी ती बहुतकरून त्या वेळी पाळकाने आपल्या मुलास पुन्हा प्रश्न केला, सन १८८७ सालचा नोव्हेंबर महिना लागला. कागलीच सोडवत नाही. सांटाची व त्याची बरीच | ळख होती. इतकी त्याची प्रभूशी नव्हती. सांटा- डन त्याची अद्यापि निराशा झाली नव्हती, ह्मणून णार आहे. 'बाबा, या वेळी मी प्रभूवर भरवसा ठेव- बालबोधमेवा. १७ या वेळी जे विचार आपण त्यांच्या मनांत भरवू तेच पुढे | बोलावे की न बोलावे असा विचार करीत तो बापाचे 'दृढ होऊन बसतात. हे लक्षात आणून न्ययार्क येथील तोंडाकडे पाहून ह्मणाला, -"मला वाटते-सांटावर- एका प्रसिद्ध पाळकाने सन १८८६ चे नाताळापूर्वी भरंवसा ठेवला-तर चालेल.. बाप ह्मणाला, "बरें." मुला, यंदा नाताळांत कोणचे बक्षीस मिळण्याची पुढे नाताळ येईपर्यंत या बापलेकांचे या विषयावर बोलणे झालेच नाही. मुलालाही है आपण बरोबर केले नाहीं असे वाटले नाही. त्याच्या मनाची खात्री होती "ती तुला कोण देणार? की, आपणाला गाडी खास मिळणार; ह्मणून तो मोठ्या आनंदांत होता. होतां होतां नाताळ आला. त्या दिवशी गेला, त्या वेळी काय झाले असेल ह्मणून तुमची कल्पना तो आणून देतो तर तो माझीच जिन्नस कशी विसरेल?" जिनसेवर त्याचे मन बसले होते, तेवढी मात्र त्य होय, आहे. सर्व मुलांना पाहिजे त्या जिनसा जर आहे ? त्याची इतर बक्षिसे त्यास दिसली, परंतु ज्या तूं ज्या कारणावरून ह्मणतोस की तो विसरणार नव्हती. ती नाही हे पाहून त्याचा केवढा हिरमोड नाही त्याच कारणावरून मला वाटते की तो कदा- झाला असेल बरें ! त्याला अगदी रडू आले आणि तो आपल्या मनाशी ह्मणाला- " मी सांटावर भरवसा ठेविला याचा परिणाम असा कशा राहतील ?" हा विसरेल तर मी त्यावर कधीही भरवसा ठेविला नसता. आह्मीं ज्या ज्या जिनसेची इच्छा करावी ती ती त्याने आह्मांस पुरवावी, असे आजपर्यंत चाललें " नाही." होते; ह्मणून मटले की यंदाही तसेच होईल. पण मग, तुझ्याच सारखा तो. ज्याला कधी विसर प; झाले पाहा कसे उलटे ते ! आता काय करावे ? आता डणार नाही अशाजवळ तूं आपले मागणे केले पाहिजे. जरी त्यावर भरंवसा ठेवावयाचा नाही व प्रभूवर भरंवसा है ऐकून मुलगा जरा गोंधळला. त्याला वाटले की ठेवावयाचा असे मटले, तरी माझी जिन्नस मिळण्यास न जाणों; तो विसरला तर! पुन्हा त्याच्या मनात विचार मला एक वर्षभर थांबले पाहिजे. मला गाडी मिळाली आला की आजपर्यंत सांटा जर कोणाची वस्तु आण- नाही तर किती वाईट वाटेल हे जर त्याला कळते. ण्यास विसरला नाही, तर आतां तो विसरेल हे संभवत तर त्याने खचीत असे केले नसते. ण्यांत कांही अर्थ नाहीं. त्याला आठवण राहिली नसेल. तर त्याने काय करावे ? असो. प्रभु येशू खीस्त. ख्रिस्तावर जर तूं या गोष्टीवि- गोष्टीचा विचार करावा तो तो उलट ज्यास्त वाईट षयीं भरवसा ठेवलास, तर तुझी निराशा होणार नाही. वाटते, ह्मणून त्याचा विचार न करावा हेच बरे." तो देवाचा पुत्र आहे, ह्मणून त्याला विसर पडेल अशी त्याने जरी आपली समजूत अशा रीतीने करून भीति नाही. शिवाय त्यास लेकर फार आवडतात. घेतली, तरी पुढल्या वर्षभर या गोष्टीची वारंवार त्यास है बापाचे बोलणे त्यास खरे वाटले. तरी त्यास आठवण होई, व आपण केलेल्या चुकीबद्दल त्यास फार सांटास सोडून द्यावेसे वाटेना. ज्या गोष्टीची आपणांस वाईट वाटे. संवय लागते, जी गोष्ट आपल्या अंगवळणी पडते, ती 'मुला, यंदां तूं कोणावर भरवसा ठेवणार?" मुलगा- 6 64 पण हे तरी जो जो या 64 " {6 "
