प्रकरण पहिलें. देवाव्हयः सुप्रतिमः सुप्रतीको बृहद्रथः । महोत्साहो विनीतात्मा सुऋतुर्नैषधो नलः ॥ ३३ ॥ सत्यत्रतः शांतमय: सुमित्रः सुबलः प्रभुः । जानुजंघोऽनरण्योऽर्कः प्रियभृत्यः शुचित्रतः ॥ ३४ ॥ बलबंधुर्निरामर्दः केतुशृंगो बृहद्वलः । धृष्टकेतुर्बृहत्केतु दीप्तकेतुर्निरामयः ॥ ३५ ॥ अविक्षिच्चपलो धूर्तः कृतबंधुर्दृढेषुधिः । महापुराणसंभाव्यः प्रत्यंगः परहा श्रुतिः ॥ ३६ ॥ एते चान्ये च राजानः शतशोऽथ सहस्रशः । श्रूयंते शतशश्चान्येऽसंख्याताश्चैव पद्मशः ॥ ३७॥ हित्वा सुविपुलान्भोगान् बुद्धिमंतो महाबलाः । राजानो निधनं प्राप्राः तव पुत्रा इव प्रभो ॥ ३८ ॥ येषां दिव्यानि कर्माणि विक्रमस्त्याग एव च । माहात्म्यमपि चास्तिक्यं सत्यं शौचं दयार्जवम् ॥ ३९ ॥ बिद्वद्भिः कथ्यते लोके पुराणे कविसत्तमैः ॥ २४० ॥ भारत, आदिपर्व, अ० १ ला. यांत अनेक राजांचीं नांवें असून यांची कर्में, पराक्रम, दान, माहात्म्य, आस्तिक्य, सत्य, पावित्र्य, दया व आर्जव इत्यादि गुणांचा पुराणांतून उल्लेख आहे, असे म्हटले आहे. यांपैकी कित्येक राजे हल्लींच्या भारताला व पुराणांना माहीतही नाहींत. यावरून ही माहिती व्यासांपूर्वीच्या पुरा- णांतीलच असावी; शिवाय यांत ' पुराणे ' असा एकवचनी प्रयोग आढ- ळतो; यावरूनही हें पुराण व्यासांपूर्वीचें असावें हैं ठरतें; शिवाय या
