प्रकरण दुसरें. पर्वाध्यासस्ततः श्वेतोपाख्यानं गोप्रदानिकम् ॥ धर्मश इत्यादिकृतवृत्तांतं प्रथमोद्देशनामकम् । भगवद्धर्मके पश्चाद्व्रततीर्थकथानकम् || द्वात्रिंशदपराधानां प्रायश्चित्तं शरीरकम् । तीर्थानां चाऽपि सर्वेषां माहात्म्यं पृथगीरितम् ॥ मथुरायां विशेषेण श्राद्धादीनां विधिस्ततः । वर्णनं यमलोकस्य ऋषिपुत्रप्रसंगतः ॥ विपाकः कर्मणां चैव विष्णुव्रतनिरूपणम् । गोकर्णस्य च माहात्म्यं कीर्तितं पापनाशनम् || इत्येव पूर्वभागोऽस्य पुराणस्य निरूपितः । उत्तरे प्रविभागे तु पुलस्त्यकुरुराजयोः ॥ संवादे सर्वतीर्थानां माहात्म्यं विस्तरात्पृथक् । अशेषधर्माश्चाख्याताः पौष्करं पुण्यपर्व च ॥ इत्येवं तव वाराहं प्रोक्तं पापविनाशनम् ॥ १२७ • नारदीय लक्षणांर्शी प्रचलित वाराहाचा बहुतांशी मेळ असला तरी मानवकल्पसंगाने महावराहावताराचें माहात्म्य त्यांत वर्णिलेले नाही; तसेंच हल्लीं वाराहांत व्रतादिकांची जी खूप गदीं दिसते ती मत्स्योक्त किंवा नारदोक्त वराहांत होती किंवा नाही याचीही शंकाच वाटते. प्रचलित वराहपुराण भविष्योत्तराप्रमाणें अनेक पुराणांवरून संकलित करून लिहि लेले आहे. यांत बुद्धद्वादशीचें वर्णन असल्यामुळे बुद्धाला अवतार मानूं लागल्या- नंतर यास हल्लींचें स्वरूप मिळाले ! कलकत्त्याच्या एशियाटिक सोसाइटीनें
