८ निर्गुणेष्वपि सर्वेषु दयां कुर्वन्ति साधवः । नहि संहरते ज्योत्स्ना चन्द्रश्चाण्डालवेश्मनि ॥१०॥ प्रसीद मे श्रियः कान्त सुप्रसीद दयानिधे | पुनः पुनः प्रसीद त्वं प्रसीद वरदो भव ॥११॥ (२) | तापत्रयें हा बहु गांजलो मी बुद्धि स्थिरावे नच शीघ्र रामी || मनें वोढिलों सर्वदा कामपाशीं । गुरो कृपाळो धरि शीघ्र हातीं ॥१॥ विपत्ती असो सर्बदा कुंति मागे। हरीचें जरीं सर्वदा ध्यान लागे || सुटेना कदा भोगल्यावीण भोग | परी सवंदा नाम इच्छी अमंग || २ || मनीं प्रेरणा थोर आतां करावी । सदा वस्तुनें दृष्टि तुम्ही भरावी || शरौरों सदा नेम हा वाढवावा | सदा बुद्धिला ज्ञानयोगींच ठेवा ||३|| सदा संतसंगी रमो चित्त माझे । सदा तत्पदों वास माझा असो दे ।। कधीं दाविसी आमुची पंढरी ही भरे मानसी सर्वदा | इंचगेरी ||३|| संसारतापे बहु तापलों पहा | निवृत्तिमार्गे मज शीघ्र चालवा | नसे दुसरा रक्षिता कोण मातें कृपा पूर्ण दासान्दासा असों दे ।।५।।
