● जंव अवतार कार्य संपले | समर्थ तंव स्वानंदी बुडाले । परी शिष्यवृंदा लोटले | शोक सागरी अपार ।। ६४ ।। पुढे बांधले अध्यात्मभुवन | कट्टानें चालविले साधन | नित्य आठ तास नामस्मरण | गुरुआज्ञेनें करीत ते ॥६५॥ भुवनों असता एक दिन । झालें त्यासी हनुमंतदर्शन | तेज:पूंज तें रूप जाण । साश्चर्य त्यांनी पाहीलें ॥ ६६ ॥ या अनुभवा- ।। ।। नंदसवे | देह-व्यथा पुनरपि प्रसवे । नित्यगुरूरायास दुदेंवे । शीतज्वर ग्रस्त करी । ६७ ॥ आता सद्गुरूवीण नाहीं सोय | धरावे त्यांचेच पाय | ऐसा करूनि दृढनिश्चय | गुरूगृही ते पातले ।। ६८ ॥ श्रीवाबा आणि श्रीआक्का | श्रीसमर्थशिष्या अलौकीका । त्यांचे पावन सानिध्य देखा । उत्साहप्रद क्या होई ॥६९॥ तेणें त्याचें पारमार्थिक जीवन 1 उत्कर्ष पावो लागले जाण अनुभवही नित्य नूतन | लाभले त्या गुरूकृपे ।। ७०।1 एकदा ' नयनाचे नयन ! देखिले | आनंदचे भरते मालें । श्रीबाबांना तें कळविलें । त्यांनांही हर्ष हं तसे ।। ७१।। पुढे 'नामास नाम ' झालें । हेंही I
