व्यावरी निर्वाह तयाचा ||३७|| दोहोचें ते तीन झाले तिन्हीं जागीं सहा पातले । तव एक पोतें बाबानीं दिलें । निवरगीं सप्ताहानिमित्त ॥ ३८ ॥ हें पाहोनी समर्थ तोषले बलूतेदार त्वां मज केले । एसें म्हणोनि आशिर्वांदिले । 'ओक्कळि गोम्न' द्यावें बा ॥ ३९ ॥ अंकुरला जो भाव अमोलिक । आतां यांतचि अमित पीक | देईल तुज जग- नायक | आशीर्वचन हे सद्गुरूंचें ॥ ४० ।। सहाचे मग वारा होत बारांचें बावीस जमत पुढे छत्तीसही येत । उणें काय देव देतां ॥४१॥ अनंत हस्तें देतां देवें । दोहातीं ते किती घ्यावे चालवी योगक्षेम तोचि सर्वे चिंता करणें कासया ॥४२॥ बाबांनी धंदा सोडिला । केवळ परमार्थ वाढविला । अमित नामफ्रेंमा जोडला सेविलास सद्गुरुनिष्ठने || ४३ || चित्तीं ज्याच्या बसें नाम | करील काय तथा काम | परी या मायिकाचा नेम प्राणां- तींही न धरवे॥ ४४॥ वैराग्य आणि यौवन | समरस होणे अति कठिण | महद्भाग्ये हें लाभें जाण सद्गुरुकृपें • 1 2 (
