१३० 1 गुरुदेव । नाम देण्याकारणें ॥२९ || दिव्यनाम पडतां श्रवणीं । वृत्ति पालटली तत्क्षणीं । नासाग्रीं दृष्टी ठेऊनी । वावा निघाले नेंम करीत ॥ ३० ॥ इंचगिरीस बाबा येत । परि नासाग्री दृष्टी अविचलित यापरी सतत नेमांत । एक मास लोटला ||३१|| झाकी नेत्रव्यथा भीकर | तेजरूप दिसती अपार । भ्रांत होय साधकवर | घात झालासे म्हणोनिया ||३२|| सावळसंग ग्रामी पातलें| गुरुसो इतिवृत्त निवेदिलें । म्हणे मज गरीवाचे डोळे । गेले आता काय करूं || ३३ ॥ गुरूराय हसती तेधवां। ।। ।। शिष्यांचा मेळावा | सांगोति नवशिष्माच्या अनुभवा । अनुभवपदें म्हणविती ||३४|| प्रात:काळी नेमा त्वरित । बाबा जात डोंगरांत | माध्यान्ह उलटता परतोन येत । ऐसे निष्ठुर तप केलें ||३५|| अखंड साधने सिद्धि मिळवी । ससारचिता सुदूर पळवी | भक्तियोगाचा मार्ग मळवी । मिळबी प्रंम सद्गुरूंचे || ३६ | तव शेत एक. लिलावांत घेतलें तें भाचा त्यास देत दोन पोती धान्य त्यांत जमवून ।
