या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
७७ Y त्रिभुवनीं तूचि थोर | दोनजन उद्धरिता ॥१॥ सद्बुद्धि दे मजला । दुर्बुद्धिचा वीट आला | कामादि वैरि वारी । करि निष्काम मजला ॥२॥ वासना मनि वसली । कधीं निघेनासी जाहली कोठवरी तिसि भांडू। मति माझी थकली ॥३॥ मोहमाया ममता भारी। गांजिताति परोपरी । यांतूनि सोडवि वा । तूंचि माझा कैवारी ॥ ४॥ निद्रा ही रांड खोटी । नित्य लागलीसे पाठीं आयुष्य व्यर्थ गेलें । पाहू नेदि जगजेठी ॥४॥ देहभाव बहु खोटा | मज करुनि करंटा tany देशोघडि लावियले । अन्न न मिळे पोटा ॥ ६॥ है. ऐसे हे अनंत गुण । गांजिताति कठीण 7 यांतूनि कोण मजला | सोडविल बा तूजविण ॥ ७ ॥ प्रार्थना परिसावी । गुरुराया गोसावी ॥ogothe दुर्गुण वारुनिया | द्यावी सायुज्यपदवी ||८|| दासासि संरक्षा । कामधेनु कल्पवृक्षा आपुले ब्रीद रक्षा | पुरवी माझी अपेक्षा ॥९॥