२१० मोरोपंत. भूपह्मणेशापदिल्हा उग्र विपत्पातहेतु॑ह्मातारा ॥ झालोंपहाअहाजी जोडित सेंहात॑हेतुह्मांतारा ॥ ३६ ॥ ऋतु दानधर्मकजी हायासुवयांत कार्यशापावा ॥ कन्येकडेतारपहा रक्षामुनिनायकायशपावा ॥ ३७ ॥ ह्मणतांसत्पचिदेवा जेंर्हेनविचारिलेंतुह्मांचुकलों ॥ परिशापॅतुमच्याप्रिय दुहितेच्यामीसमागमामुकलों ॥ ३८ ॥ करुणाकरासुतेवरि गुरुजीप्रभुजीस्वशापहाफिरवा ॥ मिरवाप्रसादलोकीं जिरवामनिरोषमजइलानिरवा ॥ ३९ ॥ मीयौवनींअतृप्तचि हीच्याआतांचि भरविलासाचा ॥ शामिषेत्वांतापाचे आह्मादोघांसिभरविलासाचा ॥ ४० ॥ शुक्र ह्मणेनरनाथा नाहींहोणारशापह|लटिका || तेजपहावचनाचें ज्यासिफळापानलागलौ घटिका ॥ ४१ ।। परिमद्वरेंतयाप्रति जाइल देशील ईजराज्यातें || येईलतुजप्रतिजे त्याचेंतारुण्यतेज॑राजा॑तें ॥ ४२ ॥ भूपह्मणेदोघींला दिधलेम्य़ांपांचतन4नजरेते॑ ॥ तोराजाहोऊजो देइलयौवन हिघेउर्निजरेतें ॥ ४३ ॥ काव्यह्मणे हेहिदिल्हें जापरिहोवोनिवीर्यमत्त॑नया ॥ नउलंघींधर्माते रक्षींदुखर्वीपुन्हा॑न॑मत्त॒नय ॥ ४४ ॥ गुरुची आज्ञाकन्या घेउनिजाउनिगृहासितोजीन ॥ आणीर्मनींअसेंकीं यदुच्यादेहींजरेस॑योजन ॥ ४५ ॥ त्यासिह्मणेश्वजराघे यौवनदेअयश॑अनुतन॑यदा॑धे ॥ तोतेंनकरीतुर्वसु होतेहगुह्म॑अनु॑तनयंदोघे ॥ ४६ ॥ पूरूनेंआज्ञेचा केलास्वीकारते जरा॑याला ॥ स्पर्शेकाव्यबळाने याचेंतारुण्यतेज॑रायाला ॥ ४७ ॥ करितां आज्ञाभंग क्षोभाचेंपात्रजाहलेचवघे ॥ पूरुप्रसादगुरुचा पावेसत्कीर्ति चीसदाचवघे ॥ ४८ ॥ पूरुप्रतिभूपह्मणे वत्सामत्सार्वभौमपदवीतें ॥ तूंचिसुपात्रमजतुझें साधुत्वतवस्तवासिवदवीतें ॥ ४९ ॥ तूंधन्यअन्यनअसा कैंचीसर्वत्रसाधुसुत॑रीती ॥ २ विपत्तींव पडण्यास कारण.
