इत्यादि प्रकार बंगाल्यांत हल्लीं आढळतात, आपल्या प्रांतीही 'लवंगा' दि प्रकार आहेतच.
कर्णिका--यास 'तालपत्र', 'ताडपत्र ' व 'तालवर ' इत्यादि नांवें होतीं. हें ताडाच्या पानाच्या आकाराचें होते. हल्लीं असला दागिना कोठें वापरण्यांत नाहीं. तत्रापि ताडपत्राच्या दागिन्यांवर लाखेची नक्षी करून कोठें कोठें ते कानांत घालतात.
शृंखल--सोन्याची सांखळी. उत्तर हिंदुस्थानांतील कांहीं लोक व दक्षिणेंतील गवळी लोक असल्या सांखळ्या कानांत घालतात.
कर्णेन्दु--ह्मणजे कानांतील चंद्र. हा दागिना कानाच्या मागल्या बाजूस घालीत असत.
ललाटिका अथवा पत्रपाश्या--सुवर्णाचें लहानसें रत्नजडित तवकट 'पाशा' या नांवानें बंगाल्यांतील लोक थोड्या दिवसांपूर्वी कानांत घालीत असत.
प्रालंबिका.--नाभीपर्यंत लोंबणारी एक माळा.
उरस्सत्रिका--नाभीपर्यंत पोचणारी मोत्यांची माळा.
देवच्छंद--शंभर सराचें मोत्याचें पेंडे.
गुच्छ--बत्तीस पदराचें मोत्याचें पेंडे.
गुच्छार्ध--चोवीस सराचें मोत्याचें पेंडे.
गोस्तन--चारपदरी मोत्यांची कंठी.
अर्धहार--बारा पदरी मोत्यांची कंठी.
माणवक--वीस पदरी मोत्यांची कंठी.
एकावली--एक पदरी मोत्यांची कंठी.
नक्षत्रमाला--ह्मणजे नक्षत्राची माला. हीत एकच पदर असून सत्तावीस मोत्यें असतात.
भ्रामर--मोठ्या मोत्यांची एकपदरी कंठी.
नीललवनिका--पांच, सात, व नऊ पदरी मोत्यांची कंठी असून तिला पाचेचे लोलक लाविलेले असतात.
