॥ ४९ ॥ नेणें गाऊं कांही धड बोलतो वचन । कायावाचामनेसहित आलो शरण ॥ १ ॥ करीं अंगीकार नको मोकलू हरी । पतितपावन श्रीदें करावीं खरीं ॥ २॥ नेणे भाक्तभाव तुझा झणवितों दास । जरी देसी अंतर तरी लज्जा कोणास ॥ ३ ॥ ह्मणे तुकयाबंधु तुझे धरियेले पाये । आता कोण दुजा ऐसा आह्मांसी आहे ॥ ४ ॥ | ॥ ५० ॥ तूंच मायबाप बेधु सखा आमचा । वित्त गोत जीवलग जीवाचा ।। १ ।। आणीक प्रमाण नाही दुसरें आतां । योगक्षेमभार तुझे घातला माथां ॥ २ ॥ तूं च क्रियाकर्म धर्म देव तू कुळ । तूंच तप तीर्थ ब्रत गुरु सकळ ॥ ३ ॥ अणे तुकयाबंधु करिता कार्यता देवा । तुच भाव भक्ति पूजा पुनस्कार आघवा ॥ ४ ॥ ॥ ५१ ॥ करूनी उचित । प्रेम घाल हृदयांत ॥ १॥ आल दान मागा- यास । थोरी करूनियां आस ॥ २ ॥ चितनसमयीं । सेवा आपुलीच देई ॥ ३ ॥ तुकयाबंधु ह्मणे भावा । मज निरवावें देवा ॥ ४ ॥ | ॥५२॥ गाऊ चाहूं टाळी रंग नाच उदास । सांडोनी भय लज्जा शंका आस निरास ॥ १॥ वळियाचा बळी तो कैवारी आमुचा । भक्ति- मुक्तिदाता सकळां ही सिद्धींचा ॥ २ ॥ मारु शब्दशखबाण निःशंक निवार । कंटकांचा चुर शिर फोडू काळाचें ॥ ३ ॥ ह्मणे तुकयाबंधु नाही जीवाची चाड ॥ आपुलिया तेथे काय आणिकांची भीड ।। ४ ।। | ॥ ५३ ॥ सांडूनी वैकुंठ । उभा विटेवरी नीद ॥ १ ॥ आला आला रे जगजेठी । भक्ता पुंडलीकाचे भेटीं ॥ २॥ वैल चंद्रभागे तिरीं । कट धरू- नियां करीं ॥ ३ ॥ तुकयाबंधु ह्मणे अंबर । गजर होतो जयजयकार ॥ ४ ॥ ॥५४॥ कृपाळू भक्तांचा । ऐसा पति गोपिकांचा ॥ १ ॥ उभा न पाचारितां दारीं । न सांगतां काम करी ॥ २ ॥ भाव देखोनी निर्मळ । रजां वोडवी कपाळ ॥ २ ॥ तुकयाबंधु ह्मणे न भजा । कां रे ऐसा भोळा राजा ॥ ४ ॥ ॥ ५५ ॥ केला अंगीकार पंढरीच्या देवें । आतां काय करतील काळ मशक मानव ॥ १ ॥ घातलीं बाहेर त भय होते ज्यानें । बैसला आपण सेथे घालुनियाँ ठाणे ॥ २॥ लागों नेदी वारा दुजियाचा अंगासी । हा पुरता
