पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/383

। '४५५ ) पडते वो दाखवा मज वाट । कर्माकम चुकवुनियां घाट॥ कामक्रोधाचे ऐकोनि चोभाट । भय वाटेने में देखोनि दुर्घट वो ॥ २॥ मज तो विचार न मुचे आपुल्या मते । न्याल तुह्मी या येईन सुपंथें । घेउन धर्म मज पाचवा वो तेथे । जेथे असतीं सांवळे गोपीनाथ वो ॥ ३॥ कोठे गेले या करू चोरवार । आग लागो या अधारा संसारा }} पडते गुंत हा अधिक चि पसारा । भेटवा आतां मजे न्या वो सारंगधरा ॥ ४ ॥ येथे होती हे वहुत चि उत्पात । जन्म जरा या व्याधीचे आघात ॥ भुलले वाट वो न मिळत संघात । तुह्मि पावा वो रमानाथ जेथे वो ॥ ५ ॥ आहे भरंवसा है। तुमचा चि मज । संत जाणतसां अंतरीचें गुज ॥ आले शरण ते पावती सहजे । निळा ह्मणे आतां राखा माझी लाजे वो ॥ ६ ॥ | ॥ १५४१ ॥ वदन निमासुरे कडावरी करे । उभा वटेवरी पुंडलीका समोर ॥ चरणी ब्रीदाबळी रुळती अगुर । वरी बाळे वाकी रुणझुणित मधुर वो ॥ १ ॥ तेणें नवल चि केलें वो साजणी । सहज अवलोकितां संचरला नयनीं ।। त्याविण न दिसे चि दुजें जनीं बनीं । जें जें दिसे तें तें हा चि भासे मानं वो ॥ २ ॥ कांसे कसिला चो मिरवे सोनसळा । कट कटिमूत्र जडित मेखळा ।। उदरीं त्रिवळी वो तुळसी वनमाळा । कौस्तुभ पदकै द्विजचरणांकुश सोज्वळा ॥ ३ ॥ मुखमयंक पूर्ण उगवला । भक्तचकोरासी अमृतें वरुपला ॥ दंत हिन्याचा प्रकाश फांकला । आधार सोज्वळ वो नासाग्र सरळा वो ॥ ४ ॥ निहळि रेरिखले वो केशर झुळके । श्रवण कुंडलांचें तेज बद्दळ फांके ॥ नयनीं सुतेज विद्युछना चमके । माथां मुगुटावरी मयूपिच्छ स्तवकें वो ॥ ५ ॥ सुंदर साजिरे व स्वरूप ठाण माण । तेणें आकापले माझे पंचप्राण ॥ नावडे आणिक वो याचि चि मज आण । निळा झणे मी माझी याचि झाली बोळवण वो ॥ ६ ॥ | ॥ १५४२ ॥ मी मज माझी याचा तुटला संबंध । ऐसा लाविला वो येणे मज वेध ॥ जीव जीवाचा हा मोडल कंद । नुरे देहभाव ऐसा केला बोध वो ॥ १।। सखिये साजणी ऐके माझे गुज । यासी पाहतां वो बोलतां सहन ॥ नेलें इरूनियां अंतरीचें निज । पुढे नाचवी हा आपुलें चि भोज वो ॥ २ ॥ करितां काम धाम विसरांच पडे । ध्यानीं आए। वो याचे चि रुमडे ॥ रारे वेटुनियां हाचि मागे पुढे । या विण न दिसे चि केलें मज वेडे वो ॥ ३॥ करितां भोजन वो निजतां शयनीं । जागृती