जागतां वो बोलतां वदनीं ॥ हाचि जडोनियां ठेला माझे मनीं । नेदी हा
पारिखचि दिस जनीं वनीं वो ।। ४ । नदी उमज हा येऊ देहावरी । केली
माझिया संसारा बोहरी । हाचि व्यापुनियां ठेला घरी दारीं । ऐसा
नाटक हा नंदाचा खिल्लारि वो ॥ ५ ॥ येणे ऐशचि वो मोहिल्या मुंदरा ।
नेल्या भुलवुनि आपुल्या मंदिरा ॥ हे मी नेणोनियां गेलें याच्या दारा ।
तव निळा ह्मणे वेधिळे अंतर वो ॥ ६ ॥
॥ १६४३ ।। माझ्या मीपणाचा करुनि फराळ । उरळे खावयामि वसलौ
सकळ ॥ ऐसा भुकाळू हा नंदाची गोवळा । यामि न पुरे चि ग्रासितां माझा
खेळ वो ॥ १ ॥ आतां काय देऊ नसतां जवळीं । साचित प्रालब्ध हैं भक्षिलें
समुळीं । कर्मा कर्माच्या घेतल्या कवळी । विषय वासना त्या ग्रासल्या
निमय मेळीं वो ॥ २ ॥ भक्षले संपत्ती विपत्तीचे भोग । कांहीं नुरवितां
चि कोणाचा ही भाग ॥ अवघे भनियां नुचि हा माग । नाम रूप तेही
नेंदिची उरों सोंग वो ॥ ३ ॥ ऐमा भक्षुनियां पूर्ण नव्हे कधीं । अवघ्या
भक्षुनियां मेंमार उपाधी ॥ जीव भावाचिया नुरवुनियां आधी । केलें
एका एक निज रूप अनादि वो ॥ ४॥ आधिची दुर्बळ मी नव्हती कांहीं
जोडी । पूवीच भभूनियां गेला चो तातडी । अणू काढ़ाने वाटू या परवडी
हा तो भुकाळूचि सदाचा वराडि वो ॥ ६॥ आतां तृप्ति लागीं दीसे
एक शेवटीं । भाव भक्ति याचे वो गरिन ताटीं ॥ तेणेंचि होईल या
क्षुधेची संपुष्टी । ऐसे निळा ह्मणे विचारिलें पोटीं वो ।। ६ ।।
॥ १६४४ ॥ भाव भाक्तची या प्रीती जेवविला । देउनि देकर वो पृर्ण-
पणे धाला ॥ नेणों आनंदाचा प्रवाई लोटला । ऐमिया स्वानंदाची
वचनें अनुवादला वो ॥ १ ॥ ह्मणे केले ते पावले उपचार । तुह्मीं आवडिनें
प्रेमाचे प्रकार ॥ झाली तृप्ति आतां घ्या वो देतों वर । पुन्हा नातलो हा
तुह्मासि संसार वो ॥ २ ॥ तानल्या सोमुनियां विरक्तीच्या ज्वाळा ।
बरव्या शिजविल्या समृद्धी सकळा ॥ झाला रस स्वाद भोजनीं अगला ।
वादिली पंचामृते जवितां जे वेळो वेळावो ॥ ३ ॥ ऐसे जेउनियां धाले
विश्वभर । भक्ता उभविला अभयाचा कर ॥ काहुनी घालिती कंठीचे
तुळ* हार । निळ्या स्वामी गौरविनी वारंवार वो ॥ ४ ॥
| ॥ १६४६ ॥ देवें भक्तालागीं उपचार यांडिले । शांति मुखासनीं मानें
वैसविलें । धरुनि तन्याची छत्रे गौरवलें । ज्ञानसंपत्तीचे दळभार दिधले
पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/384
Jump to navigation
Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही
